Hayatınız Bir Çöp Kutusu mu?
Günümüzde insanların mutsuz ve kaygısız, hep endişeli olmalarının, ne yaparlarsa yapsınlar huzur bulamayışlarının ardında yatan en önemli nedenlerden birinin sosyal medya olduğunu düşünüyorum. Seviyesiz ortamlar zaten malum. Ama daha kaliteli sanal platformlarda bile gözümüze değen çoğu şey olumsuz. Haberler olumsuzluk ve korku yağdırıyor üzerimize, site başlıkları öyle. Burada paylaşılan çoğu alıntı, ileti bile bu minvalde. Videolardaki "şu yıl şu korkunç şey olacak" diyen, gaybın anahtarlarını ellerinde tutmuş gibi davranan şarlatan felaket tellallarını saymıyorum bile. Belki biz bunlara öylesine bakıp, kaydırıp geçtiğimizi düşünüyoruz ama ilkel beynimiz bu verileri topluyor ve bilinçaltımız sürekli biriktiriyor. Bu biz farkında bile olmadan umudumuzu solduruyor. Bağışıklık sistemimizi çökertiyor.
Bilinçli şekilde bu mecralardan uzaklaşıp kendi dünyama, gündemime yoğunlaştığımda ise sanki gözümün önündeki o kesif, uğursuz perde kalkıyor. Hayat aslında hep aynı hayat. Ama bizim üzerimize boca edilen bunca çöp taşıyabileceğimizden çok daha fazlası. Bu kendimize yaptığımız büyük bir zulüm. Bu ağırlığı değil biz aciz insanlar, 2030 yılında dünyayı istila edeceği söylenen uzaylılar bile kaldıramaz.
Bakın ben de az önce ilkel beyniniz alarm versin diye bir çöp atıp çıktım. Şimdi bu bilgiyle ne yaparsa yapsın sisteminiz...
sosyal medya
Oradaki hayatı ,duyguyu ,aşkı , mükemmelliği arzuluyor; bunlar hayatımızda olmayınca tatminsizlik, depresyon, öfke ve hüzün gibi duygulara kapılıp gidiyoruz .
Sayfa 185Kitabı okudu
Son hashtag onu epey entelektüel ve spiritüel gösterirdi. İyi bir şeydi çünkü insan sosyal medyada yüzeysel biri izlenimi vermemeye dikkat etmeliydi.
Şu düşünceden bir türlü kurtulamıyordu: Bu anı telefonu- na kaydedemezse gerçekten yaşanmamıştı, öyleyse sayılmazdı, gerçek olmazdı.
Sayfa 139Kitabı okuyor
Sosyal medya içerisinde ilgi çekecek bir şeyler görmek için ilgimizi çekmeyen binlerce içeriğin esiri oluyoruz. Sonunda ilgimizi çekeni bulduğumuzda ise ilgimiz bile bize küsmüş olduğundan tat almıyoruz hayattan.
İnsanlar en mahrem davranışlarını ve düşüncelerini, iç politikaları halka açık olduğunda bile sıradan kullanıcı açıcısından büyük oranda anlaşılmaz olan
şirketler tarafından işletilen kamusal internet sitelerinde yayınlamaya teşvik ve davet ediliyorlar. Bu bilgilerin en hassasları yalnızca "arkadaşlara" açık oluyor, ama uygulamada bu arkadaşların sayısı binleri bulabiliyor. Hedef, onay görme; öyle olmasaydı, kişisel bilgi paylaşımı bu kadar yaygın ve bazen de bu kadar rahatsız edici düzeyde olmazdı. Akranlarının dijital olarak toplanıp çoğalan olumsuz yargılarına ancak çok güçlü kişilikler direnebilir.
Önemli olan gerçektir . Görünüşlerle oynayabilirsiniz , ancak sonuçta önemli olana sahip olacaksınız .
"Benliğin algoritmik olarak dışarıdan temin edilmesine neden olan paradoksal nitelikteki bu şişirilmiş bireyselleşme çağıyla nasıl başa çıkabiliriz?"
-Geort Lovink
Sayfa 105
