ş
Şükrü Erbaş
1 memberAcısını unutanın
Yıldız dolmuyor gecesine
Buydu bizim soylu yalnızlığımız.
Sayfa 190 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
İki kişilik yalnızlığım fotoğraflarının önünde
Birisi alıp götürdüğün, öteki bırakıp gittiğin.
Sayfa 150 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Koro halinde susuluyordu ve yalnızca yüksek sesle konuşanlara inanır olmuştu insanlar. İncelik yalnızlığa dönüşe dönüşe bitmişti. Şiddetin coğrafyasında elbette gökyüzü bir lükstü ve ancak yağmur yağınca anımsanıyordu.
İnsan sevdiklerini kendi elleriyle bir uzaklığa yerleştirmeyi bilmeli
Büyük bencilliğimiz bu bizim: Aşk, ölüm, gökyüzü, ağaçlar, gözyaşı, bedenin buğusu, rüzgârların çağrısı, sokaklar, çocukların aklı, zamanın soluğu... yazmışsak bizim olmuştur.
Ağzımızdan çıkan hiçbir sözün kaybolmadığını, başımızın üstünde dönüp durduğunu, bize, söylendiği günkü duygu yüküyle gösterebilecek tek bir insan yaratımı vardır: Edebiyat.
Dünya yüzünde insanların bir gün içinde birbirlerine söyledikleri sözlerin kapladığı o büyük boşluğu gözlerimizin önüne birazcık getirebilirsek, edebiyatın büyük yalnızlığını da anlamış oluruz.
Biz, hayatımız boyunca birden çok kadını ya da erkeği severiz ama bunu tek bir kadın ya da erkek imgesine dönüştürerek yazarız. Yoksa dünyada ne aşk olurdu ne edebiyat.
SİTEM TAŞLARI
Bir yanım gündelik şeyler
Evdir, ekmektir
Yaşadığım kaskatı;
Bir yanım olmadık türküler söyler
Yoldur, özlemdir
Benim en güzel düşlerim
İçimde kaldı.
Sayfa 96 - kırmızı kedi yayınlarıKitabı okudu
Geceyi seyrede seyrede öğrendim ki ışık insanın içinde yanmıyorsa yüzüne vurmuyor.
Bir gönül üşümesi bu
Isınmak için eğildiğin ocak,
külüyle boğuyor seni.🥀