Bakıyorsunuz çevrenize insanlar çok tuhaf mahluklar!... Paralel'le savaşın yapıldığı şu günlerde insanlar dalga dalga Sait Nursî'ye doğru akın ediyor...
Daha doğrusu yönlendiriliyor o tarafa...
Kimse sormuyor: Sait Nursî konsepti olmasa idi, Fetullah Gülen olabilir mi idi?
Sait Nursî yaklaşımı muhasebesi yapılıp, gerçek din zaviyesinden layık olduğu yere yerleştirilmedikçe daha çok Sait-Gülen'ler çıkar...
-adamın biri-
"Tamam durabilirsiniz", diye seslendi Bay Keating. "Başlangıçta Bay Overstreet ve Pitts'in, diğerlerinden farklı bir tempoda yürüdüklerini farketmiş olmalısınız. Pitts çok uzun, Knox ise kısa adımlar atıyordu. Ancak bir süre sonra aynı ritmi tutturdular. Bizim tezahüratımızla bu daha da belirginleşti."
Biraz ara verdikten sonra konuşmaya devam etti: "Bu deneyi, dikkatlerimizi Pitts ya da Knox üzerinde toplama için yapmadık. Bu deney, içimizden gelen sesi dinlemenin ya da başkalarını yanında kendi inançlarımızı sürdürmenin, ne kadar güç olduğunu gösterdi bize. İçininzden biri çıkıp, "ben olsam kendi istediğim gibi yürürdüm" diye düşünüyorsa, kendi kendisine alkışlara neden katıldığını sorsun. Gençler, hepimizin içinde başkaları tarafınfan benimsenme dürtüsü vardır. Ne var ki, içinizdeki tek ve farklı olan şeye, bu size aptalca görünse bile, güvenmelisiniz. Aynı Frost'un söylemiş olduğu gibi: "Ormanın içinde kesişen iki yol vardı ve ben en az ayak izi olan yolu seçtim." İşte farklılık budur."
Hiçbir şey, hayvan sürüsünün yaptığının aksine, önden giden kalabalığın izinden gitmememiz ve herkesin gittiği yere değilde gidilmesi gereken yere gitmemiz gerçeğinden daha önemli değildir.
Cəmiyyətə sürü psixologiyası hakimdir. Əksəriyyət də ömürlərinin sonuna kimi bu sürünün qanunlarına tabe olaraq yaşayır. Sürünün içində hərəkət edən birinin sürüdən irəli keçməsi mümkün deyil. Sənə bir sirr açım?
- Nə sirr?
- Sürüdən necə seçilmək olar, bilirsən? Səmtsizlik effekti ilə. Bizi buraya gətirən qüvvə də məhz odur. Kimlərisə ölkə başçısı edən səbəb də bu effektdir.
Herkes sürüye katıldığından ötürü güven içerisinde, kentlerin yollarından geçip işe, yemliklerin başına ve eğlenceye gidiyor. Tıpkı büroda olduğu gibi, sınırları iyice çizilmiş bir yaşam. Böylesi bir yaşamda mucizeler değil, yalnızca kullanma talimatları, doldurulacak başvuru formları ve kurallar var. Özgürlükten ve sorumluluktan korkuluyor. O nedenle insanlar, kendi yaptıkları parmaklıkların ardında boğulmayı yeğliyorlar.
