-Suskun, canın çok mu yanıyor?
+Can kaldı mı ki?
-Ruhun mu acıyor?
+Ruhum firarda. Bi haberim ondan.
-Kalbinden haber var mı?
+Onun da inadı tuttu. Söz dinlemiyor.
-Desene, akıl kalmadı başta..
+Aklım kalbimle savaşta.
-Bu savaşın kazananı olmaz, biliyorsun değil mi?
+Hangi savaşın kazananı oldu ki?
Kim "seni asla yalnız bırakmam" dediyse, yalnızlıkla birlik oldu; beni bana terk etti.
Hani ben mi kalabalık geldim, yalnızlığın mı bana garezi var, anlamış değilim..
Canın çok mu yandı ben yokken?
Yoksa kendimi çok mu önemsedim
aklında yokken..
Yalnızlığınla mı evlendin?
Hani evin bile bendim...
Sözler verdin tutamadığın,
Birer birer tutuyorum sözlerimi,
Hani tutmam için zorladığın.
Haberin olmayacak belki,
Umrunda değilsem heleki...
Ama bil isterim, ama duy isterim;
Cesaretim