Bir şey var içimde koptu kopacak!
Bu neyin sesi, ritmi tutmuyor kalbimin
Rüzgar, bu getirdiğin koku da neyin nesi
Ayaklarım, gittiğin bu yer neresi gözlerim tanımıyor
İçimdeki şu ses;
Ya bi sus ya da bi çık karşıma konuşalım.. Çay’lar benden..
Yüreğim, tarafını seçemediğin bu savaşın kazananı olmaz..!
Ah!.. dar geliyor sanki bedenime ruhum
Ömrüm, sayfa sayfa çalıyorum kendimden
Ey nefes, hep bir nefes eksiliyorsun da nasıl tamamlanır söyle…
Nasıl diner bu fırtına nerede, ne zaman?
Yok.. bir şey var içimde koptu kopacak..
Bir beklemeye tutuldum ben neyi beklediğimi bilmeden
Kelimelerin yetmediği cümlelerim oldu
Noktasına bir türlü varamadığım..
Yola düşemedim ki ben, yolda düştüm, kalkamadım
Bir ses edemeden içimde birikti haykırışlarım
Düğüm oldu.. büyüdükçe büyüdüm..
Sahi büyüdüm mü ben?..
Hangi vakitti bu karanlığın tutulma vakti?
Yine çıktı saklandığı yerden
Oyuna çevirdi hayatımı
Ne güldüğümü bildim ne ağladığımı
Kalbimle mantığım arasında kalan ruhum
Bulamadı fırtından kaçmanın yolunu, hapsoldum
Sessiz çığlıklara gömüldüm
Ve artık uzaklaştım kelimelerden
Bir çocuk gibi ağlamak istiyorum kimseyi umursamadan..