Bireyin yalnız bırakılma hakkı mahremiyet olarak tanımlanır.
Toplumsal yaşamada mahremiyete duyulan ihtiyaç;
Birincisi; yalnız kalma ve tek başına kalma isteğinden kaynaklanabilir.
İkincisi; arkadaşlar, yakın tanıdıklar ve sevgililer gibi kişilerle diğer kimselerin müdahalesinden ve gözetiminden uzak bir şekilde ilişki ve iletişim kurma arzusu olarak tanımlanır.
Üçüncü görünümü ise kişisel olarak tanınmadan yani dikkatleri üzerine çekmeden kamu yaşamına katılma talebini ifade eder.
Kişinin "özel yaşam alanı" sadece onun ailesi, akrabaları, arkadaşları ve dostları gibi çok yakınları tarafından bilinen alandır. Burda çok sayıda kişiye açıklık söz konusu değildir.