"Yağmur değil de sen yağardı bu şehrin üzerine, sokağa atardım her defasında kendimi,ıslanmak güzeldi sende, sırılsıklam olmak sen yağdıkça üzerime"...
Kalbimde bir katılık hissettiğim zaman, sabah erkenden mürşidimin yanına gider, yüzüne bakardım. Böylece kalbimdeki katılık kaybolur, ibadete neşe ile sarılırdım. Tembellik benden uzaklaşırdı ve bu neşeyle bir hafta ibadet ederdim.
(Câfer b. Süleyman rahmetullâhî aleyh)