Ve derler ki bize, biz evde
Tehlikelerden uzak yaşıyormuşuz, onlarda gidiyorlarmış savaşa: salaklar!
Bir savaşta üç kez en ön safta yer almayı yeğlerdim
Bir çocuk doğurmaktansa
Ne zamanmış! Ne zaman! Bir gün yetmiyor mu bu size, bir gün dilsiz oldu, bir gün ben kör oldum, bir gün sağır olacağız, bir gün doğduk, bir gün öleceğiz, aynı gün, aynı an, yetmiyor mu bu size?
Estragon - En iyisi beni de öteki gibi öldürmek olurdu.
Vladimir - Hangi öteki? [Bir an.] Hangi öteki?
Estragon - Öteki milyarlarca gibi.
Vladimir - [ders verir gibi] Herkesin derdi kendine, [iç çeker] ölene kadar. [Biraz düşünerek] Ve unutulana.
Estragon - Bir dakika! [Vladimir'in yanından uzaklaşır.] Bazen kendi başımıza, yalnız kalsak bizim için daha iyi olmaz mıydı diye düşünüyorum. [Sahneyi kateder, tümseğe oturur.] Aynı yolun yolcusu değiliz.
Vladimir - [kızmadan.] Belli olmaz.
Estragon - Yo, hiçbir şey belli değil ki.