t
Tragedyalar
1 memberVladimir - Seni hiç bıraktım mı ki?
Estragon - Gitmeme izin verdin.
Hepsi değişiyor. Bir tek biz değişemiyoruz.
Vazgeçer, takati kalmaz, dinlenir, tekrar dener. Önceki gibi.
Ne kadar insanla tanışırsam o kadar mutlu olurum. En bayağı yaratık bile insanın bilgisini arttırıyor, zenginleştiriyor, kendisine neler bağışlandığının daha çok farkına varmasını sağlıyor.
Bir anda her şey yok olacak ve bir kez daha hiçliğin ortasında yalnız kalacağız!
Acaba at da Nietzsche'ye böyle fısıldamış mıdır?
EFESLİ DROMIO
Eşek olduğumdan benim de kuşkum yok. Bunu uzayan kulaklarımdan anlayabilirsiniz. Doğduğum günden bu ana kadar hep kendisine hizmet ettim, ama ödülüm hep dayak oldu. Üşüdüğümde dayakla ısıtır, terlediğimde dayakla serinletir. Uyuduğumda dayakla uyandırır, oturduğumda dayakla kaldırır, evden çıkarken dayakla dışarı fırlatır, eve dönünce yine dayakla karşılar. Dilencinin çocuğunu taşıdığı gibi onu hep sırtımda taşırım, beni sakat bıraktığında, sanırım kapı kapı onunla birlikte dileneceğim.
