Uyku kurulmuş kafama;
"Uyu!" diyor.
"Hiç işin yok mu senin?" diye atarlandım.
Böm böm baktı önce, sonra dedi ki;
"Benim işim bu zaten."
Düşündüm de haklı ama...Uyumam lazım.
Uykuyu kaybettiği için uyanmanın mutluluğunu da kaybetmişti çoban Fazelis. Deliksiz bir uykuyu özlediği gibi deliksiz bir uykudan uyanmayı da özlüyordu..