Kaybolmayan bir şey var belki de, o da yaşantımızın farklı anlarında hissetmiş olduklarımıza dair muhafaza ettiklerimiz. Duyguların, duygulanımların değerli -bazen de yanıltıcı- hafızası. Duygusal hafıza. Kim onu bizden almak ister ve hangi amaçla?
Yatağa uzandı,ülkesini ve çocukları düşündü.Bu ülkede çocuklara yer yok.Başka ülkelerde varmış,her tarafı yeşil ülkelerde.Biz,büyük bir sabırsızlıkla çocukların büyümelerini bekliyoruz.Onların kafalarına vuruyoruz,adam olmaları için.Seniyezitseni olarak görüyoruz onları.Kafalarını tıraş ediyoruz çabuk büyüsünler diye.Benim içimdeki çocuk büyümedi(Yirmiüçnisanda onu da bir saatlik başbakan yapsalardı belki büyürdü.Hayır büyümezdi.)Yıllardır taşıyorum içimdeki çocukluğu;yaşamadığı için büyümedi hiç,amcası.