v
Varoluşsal Sorgulamalar Efenim
Bir yazar ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi!
“Albert Camus, Søren Kierkegaard’ın kederli, Friedrich Nietzsche’nin direnişli, Fyodor Dosteyevski’nin yeraltından, karanlık varoluşçuluklarından devraldığı o muazzam mirası, absürdü, yabancıyı, intiharı, başkaldırıyı, yaratımı, ve trajik kahraman Sisifos’u merkeze aldığı absürdist bir felsefe ile bizim çağımıza bağışlamıştı.(…)Pek nadir rastlanılan, yaşamöyküsü ve felsefe arasındaki ahenk -tıpkı Kierkegaard’da, Nietzsche’de ve Dosteyevski’de olduğu gibi- Albert Camus’de de mükemmelin vücut bulmuştu.”
Sayfa 7 - Destek YayınlarıKitabı okuyacak
"Ya oksijen, insanları ortalama 70 senede öldüren zehirli bir gazsa!" yazıyordu yıllar önce girdiğim bir binanın duvarında. O an, eşref-i mahlukatı, kader-mutlak'a doğru yolculuğa en kestirme yoldan ulaştırabilecek yollar düşündüm. Aklıma bir tek tüm dünyaya formaldehit gazı salma fikri geldi. Başta sadistçe geliyor ama merak etmeyin imkansızlığı onu masum kılıyor.
Size bir şey diyeyim sevgili türdaşlarım: Tek başınasınız!
Belki de yerini değiştirdiğim bir taş parçası bin yıl sonra bir başkasının ayağına takılır. Belki de toprağa karışan moleküllerim bir ağaca can verir. O ağaç tek bir kuşa bile yuva olabilirse bahtiyar olurum. Bin yıl sonra bile olsa.
Eksilerek yaşıyoruz. Her Tanıştığımız insanda, gittiğimiz her yerde, her geçen yılda bir şeyler bırakıyoruz. Mezarlarımız bir hiç haline gelmemizi bekliyorlar gibi. Asıl trajedi ise ne kadar eksildiğimizin farkına varamıyor oluşumuz. Belki de macerayı yaratan da bu.
