flagg
Vedalar yarım bırakır insanı, bir parça alır kalandan.
" Umutsuzluğun ve cesaretin birleştiği noktadayım şu an. Umut bitti. Zaten fiilen bitmiş bir şeyi resmiyete döküyorum sadece. Belki de içsel bir cinayettir bu, bilemiyorum. Belki bir öz kıyım. Her şeye rağmen..."
Sayfa 155 - Kitapyurdu Doğrudan Yayıncılık - 1. BaskıKitabı okudu
Gelmen iyi oldu... Gitmen ikimiz için de iyi olacak...
Sayfa 255 - Karmaşık duygularKitabı okudu
Reklam
Ateş dansçısı kıza gülümserken sıkıca sarıldı,kalbi ağrıyordu. "Tabii ki,"dedi. "Ayrıca endişelenme.Yalnızca en güçlü ruhlar, duygularını gösterebilecek kadar cesurdur." Kintra homurdandı."Kaptan böyle söylediğini duymasın."
Sayfa 535 - Martı yayınKitabı okudu
Gülüşün
Gün biter gülüşün kalır bende. anılar gibi sürüklenir bulutlar. Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır yarım kalan bir şiir belki de
Özlem& hasret
Dünyayla vedalaşma duygusunu yüreğinin derinliğinde hissetti. Birden göğsünde bir sıkışma ve yanmayla sarsıldı. Nefes alamadı. Dayanılmaz bir ağrı ve sol kolundan parmaklarına doğru hızla indi. Kalp krizi geçirdiğini biliyordu. Alnında soğuk terler birikti. Komodinin üzerindeki el ziline uzanmak istedi ama gücü yetmedi. Aslında buna isteği de yoktu. Gözleri tekrar dışarı kaydı. Güneşe doğru uçan Leylekleri görür gibi oldu. Kedisinin üzerindeki eli aniden yere düştü.
Vedalaşamamak...
Oysa ki vedalaşamamak, ruha, kalbe,özgürlüğe, anılara saplanan hançer, düşülen elem...
Reklam
Veda etmeyi beceremediğim tek insansın.
Sayfa 171 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
Vapurun kalkmasına yakın elvedalar başladı. Bizimse vedalaşacak kimsemiz yoktu. Elvedalar bile, salon mobilyaları gibi, ancak dünyalığı yolunda olanların kendilerine peşkeş çekebilecekleri bir lükstür.
Sayfa 131 - Bilgi YayıneviKitabı okudu
Veda etmek. Aslında işin en zor yanı buydu ...
Sayfa 65 - CAN
Reklam
"Gözün güneşe varsın, ruhun rüzgâra... Rengârenksin tek bir rengin içinde, hem de tüm parlaklığına,"
Sayfa 336 - Pegasus yayınlarıKitabı okudu
"Bugün de olmaz," diye mırıldandım. "Çünkü bana gülümsedi."
Sayfa 49 - Pegasus yayınlarıKitabı okudu
Mutluluk güneşim battı..
İndumati gökten düşen bir çelenkle hayata gözlerini kapar. Aca'nm yanıp yakılışı yürekler acısı: "Çiçekler bile öldürüyor bizi. Kaderle nasıl başa çıkılır? Neden konuşmuyorsun benimle karıcığım?.. Rüzgâr saçlarını dalgalandırıyor, birden ümide kapılıyorum. Ama dudakların kıpırdamıyor. Heyhat! Kumrular konuşuyor senin yerine: sesin şarkı olmuş. Senin gibi salınıyor telli turnalar. Ceylanların bakışı senin bakışın. Sarmaşık tıpkı kolların, demek güzelliğin tabiata dağılıvermiş. Ama senin canlılığın, senin bütünlüğün yok onlarda... Bu aşokaya ayakların dokunmuştu, şimdi yaprak yaprak ağlıyor arkandan... Mutluluk güneşim battı..."
Oysa insanı olgunlaştıran kaçmak değil vedalaşmaktır
Sayfa 205Kitabı okudu
Resim