"Sen Hüzünlüsün diye dünya durup sana yol vermeyecek.." Demiş, Allah rahmet eylesin Doğan Cüceloğlu.. Ne güzel demiş..
"Üzülme" demiş biride "senin üzgün olman kimsenin umrunda değil.."
Kendini üzme boşuna, insanlara rağmen gül bu dünyada.
- Tired.
+ I don't care if you are tired.
-...
"hey! Why do you want to upset me?
Why do you want to make me cry?
Why?
I don't want anyone to care anyway.
I know you don't care.
I know you to make me cry.
But all you do is bring my inspiration.
Are you so emotionless?
I know you don't care.
I know you want to make me cry.
You are succeeding."
O bekleyiş.
O sessizlik.
O inanış.
O... O...
Peki ya çaresizlik?
O suskunluğa ne demeli?
Geceye ait olan özlem duygusunun sabaha yayılması,
Sabaha ait olan uyanma
Geceye ait uyuma yer değiştirmiş olması.. üzer mi insanı?
Gece düşünmesi sabah düşünmeyi red etmesi, hani der ya Özdemir Asaf
"Gece midir seni bana düşündüren,
Yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen.?" Misali.