İnsan dünyadaki en yalnız yaratıktır. Doğduğunda onu ilk ziyaret eden şey yalnızlıktır; uğursuz bir kolera gibi göbek bağının ucuna yerleşmiştir yalnızlık. Ardından ilk bebek ağlamasının anası olan acı gelir. Hemen sonra insan, tesellinin kardeşi olan neşeyle tanışır. Hayat denen oyun bu dört eşit olmayan güç arasında oynanır.