Öğrenim için Viyana'ya giden genç bir tıp öğrencisinin büyük kentin gerçekliğine uyum sağlama ve yetişkinliğe adım atma sürecidir. Kendini birdenbire ailesinden uzakta soğuk bir odada yapayalnız bulan bu "çocuksu" genç adam, zamanla girdiği bunalımın etkisiyle hayallerinden, başlangıçta büyük bir hevesle sarıldığı tıp eğitiminden vazgeçme noktasına gelmiştir. Tam da o günlerde kızıla yakalanan ve yardımına ihtiyaç duyan bir kız çocuğu onu hayata geri çağırır...
Stefan Zweig
"İnsanı intihara sürüklüyor", "ruh haliniz iyiyken okuyun" tarzı söylemler duyup merak ettiğim için aldığım bir kitaptı ve sonunda okudum. Öncelikle intihara sürükleme yorumunu çok abartılı bulduğumu söyleyebilirim. Evet, karakterimiz yaşamı pek önemsemeyen, toplumdan sıyrılmış ve insanların içerisinde kendisine bir alan oluşturamamış pasif bir birey. Kitabımız da onun yaşantısını konu alıyor. Yaşadığı mutsuz hayatın kendi seçimi olduğunu söyleyebilirim. Çünkü belli başlı konularda yetenekli olan ve yeteneğini kullanabileceği şekilde maddi durumu iyi olan bir ailede büyüyen karakterimiz, hayatı boyunca bu konularda bazı şeyler yapsa da hayatı daha çok boş ve anlamsız bir şekilde geçirmeyi tercih etmiş. Hayır demeyi beceremeyen, insanlara kendisinin komik yanını göstererek yapmacık bir karaktere bürünen bir insanın hikayesi...
Okuduğumda daha çok durumuna üzüldüğüm bir karakter oldu. Yapabileceği, başarabileceği şeyler varken çabasızlığı getirdi belki de kendi sonunu. Oğuz Atay'ın 'Tutunamayanlar' ve Yusuf Atılgan'ın 'Aylak Adam' kitaplarındaki karakterleri anımsattı bana. Onlar gibi hayatta bir amaç bulamamış ve yaşamı gereksiz gören birisi. Yine de hayat gerçekten yaşanmaya ve çabalamaya değer diye düşünüyorum. Madem ki dünyaya geldik ve yaşıyoruz, o halde elimiz boş gitmeyelim değil mi? :)
Yolculuklarda okuyarak size yol arkadaşlığı yapabilecek bir kitap. Hayatı anlamsız bulan birinin yorumuyla belki de hayatı anlamlandırmaya sebep olur. Kim bilir? Keyifli okumalar.
İnsanlığımı Yitirirken, 
Osamu Dazai
Anayurt Oteli
Yusuf Atılgan, en sevdiğim Türk yazarlardan biri. Anayurt Oteli konusu itibariyle kolay okunabilen bir kitap değil ama Türk edebiyatında çok önemli bir yer tuttuğu aşikar. Moran’a göre, bu kitapta okurdan beklenen romanı hazıra konarak izlemek değil, çözümlemek. Kitapta Zebercet karakterinin zihninde geziniyoruz, geçmişine ve şu anına tanık oluyoruz. Bu karakter Türk edebiyatının en başarılı anti-kahramanlarından biri. Zebercet yalnızlığı ve iletişimsizliği uçlarda yaşayan bir karakter çünkü doğduğundan beri dışlanmış, aşağılanmış. Kitabın kırılma noktası olan gecikmeli Ankara treniyle gelen kadının otelde kalmasıyla; Zebercet’in sapkınlıkları, psikolojik bozuklukları ve korkuları ortaya çıkıyor. Bu olaydan sonra Anayurt Oteli Zebercet için güvenli bir sığınak olmaktan çıkıyor. Nurdan Gürbilek bir yazısında Zebercet’i öfkesini karşısında kendisini yetersiz hissettiği dış dünyaya yöneltememiş, hep çocuk kalmaya mahkum bir karakter olarak tanımlar. Bence bu kitap bir değil birkaç kez okunmalı. Üzerine de Berna Moran’ın Türk Romanına Eleştirel Bir Bakış 2 kitabındaki çözümleme okunursa daha derin bir okuma olacağını düşünüyorum. 
Türk Romanına Eleştirel Bir Bakış 2 
Berna Moran 
Nurdan Gürbilek
Mühacirətin əzabını çəkməyən biri onun ağrısını necə anlaya bilər?
Ağ paroxod
