y
Yalnızlık
34 member · 1 new postAcı gerçekler
Kendisini çok yalnız hissettiği için yalnız anlaşıldık kitabında yalnız anlaşılmadığını kanıtlamaya çalışmıştır ama bir insan ağladığında kendisini tek başına teselli etmişse Yalnızlık çok Korkulacak bir şey değildir onun için
Kalemini çok beğendiğim bir yazar Stefan Zweig. Yine harika dokunaklı gerçek bir yaşam hikayesine dayanan Bir Çöküşün Öyküsü, bir kadının aniden saray hayatından sürgüne gönderilmesiyle alıştığı kalabalık, renkli ve gösterişli Paris yaşamından uzakta kırsal alandaki bir şatoda yapayalnız kalışını ve bunun dramatik sonuçlarını anlatıyor. Madame de Prie'nin öyküsünde hem ona kızacak hem de üzülecek ve onun çaresizliğini, içine düştüğü yalnızlık çukurunun yarattığı buhranı derinden hissedeceksiniz.
Birçok Zweig kitabı gibi bu kitabı da kitap severlere tavsiye ediyorum.
Arkadaşlık kurma hevesi bir yanılgı gizli bir yalan mıydı yoksa ?
Stefan zweig'ın bu eseri kısa olmasına rağmen beni etkiledi. Aslında kitaptaki olaylar basit...""Köyden şehre doktor olmak için gelen kendine güveni olmayan, tüm amacı yanlız kalmamak olan yalnızlıktan çok korkan bu sebeple kendisine yapılan saygısızlıklara dahi diş sıkan bir gencin günlerini geçirmesi, insanlara faydalı olarak aslında yalnızlığını bitirebileceğini keşfetmesi ve yalnızlığının bitip zihnen büyümesi""ni anlatıyor...
Kitabın konusunun çok basit olmasına rağmen aslında yaşamış olduğumuz tanıdık olguların "bende bunları yaşamıştım" sanki; yazar ile aynı duyguları paylaşmıştım demek içimden geliyor...
Ruhsal çözümlemeleri güzel olan hoş sıcak bir hikaye herkese okumasını özellikle de gurbete okumaya giden "çocuk" kardeşlerimize tavsiye ederim . (Sonunda ölüp ölmediğini anlayamadım sizce ne oldu ? )
·
Not rated
Biz, hepimiz sadece kendimizi düşündüğümüz için yalnızız!
Size de oluyor mu bilmem ama bazı kitapların etkisinden yıllar geçse de kurtulamıyorum. Mesela Peyami Safa'nın Yalnızız romanı. Durup durup aklıma düşer. Çünkū roman bütünüyle Türk aydını ve insanı Üzerine çok önemli bazı soruları cevaplamaya çalışır.
Yalnızız romanının konusunu burada anlatacak değilim. Yalnızız’ın beni en çok etkileyen
Yalnızlık
Bence karakter kendisini çok yalnız hissediyordu. Bu yalnızlığın giderilmesi için çok uğraştı ama olmadı bana göre .Bu kötü bir duygu yalnız kalmak başıboş kalmak demektir
8 milyar insan içerisinde yalnız olmak..
Yalnızlık.. Çoğu zaman hepimizin düşündüğü ve
paradoksa sürükleyebilecek bir olgudur aslında. Yalnız kalırsam mutlu mu olurum mutsuz mu? Bu ikilemde bırakan ve aslında açıklamak bu denli zor iken yazar bize kendi hayatından örnekler vererek ne denli yalnız olduğunu gösteriyor. Kitabın içinde kendinizi bulmanız muhtemel çünkü 8 milyar insan içinde yalnız hissettiğiniz anlar illa ki olmuştur ve bu derin yalnızlığı Fournier harika anlatıyor. Teknolojinin bu kadar ilerlemesiyle beraber oluşan etrafımızdaki insanları tanımama alışkanlığı üzerinde bolca duruluyor. Kaçımız komşumuzun panjurlarını, perdelerini kontrol ediyoruz? Kaçımız kaç tane komşumuzu tanıyoruz? Etrafımızda olup bitenler bihaber olmuş durumdayız. Yalnızlık öyle bir nüfuz ediyor ki Fournier’e düşünmediğim şeyleri kontrol etmeye başlıyor, komşularının panjularlarının kapalı mı açık mı olduğunu mesela. Yalnız kalmanın dayanılmaz ızdırabı içerisinde komşularının evde oluşu biraz olsun dindiriyor içindeki bu bastırılması güç hisleri. Hepimiz hayatımızın bir döneminde yalnız kaldık, fakat bunun üstesinden gelinemez bir olgu oluşundan dolayı hiçbirimiz aslında o anları çok düşünmek kendimizi o anlara götürmek istemeyiz. Hafızamızdan silip atmak isteriz çoğu zaman. Ama bu anların da kıymeti çok büyükmüş insanda, derin izler bırakan bir zaman dilimiymiş. Kitapta geçen çocukken kaybolma durumunu yaşadığım için biraz eskiyi hatırlayarak biraz da gülümseyerek okudum o kısmı. Yazarın okuduğum ilk kitabıydı, umarım bu yazarı keşfetmeye devam ederim.
