Sen hiç dudağın kuruyana kadar sustun mu? Soruyu yazar soruyor...
yalnız kalsak da...
Bazen yalnızlık insanın yaralarına merhem olabilir .Her şeye rağmen pozitif bakabilmek, insan için bir çözümdür. Yaşayıp tecrübe ederek yazılmış bir kitap iyi ki rastlamışım sana... 
Tuğrul Yılmaz 
Sahibinden Devren Yalnızlık
"İnsanı intihara sürüklüyor", "ruh haliniz iyiyken okuyun" tarzı söylemler duyup merak ettiğim için aldığım bir kitaptı ve sonunda okudum. Öncelikle intihara sürükleme yorumunu çok abartılı bulduğumu söyleyebilirim. Evet, karakterimiz yaşamı pek önemsemeyen, toplumdan sıyrılmış ve insanların içerisinde kendisine bir alan oluşturamamış pasif bir birey. Kitabımız da onun yaşantısını konu alıyor. Yaşadığı mutsuz hayatın kendi seçimi olduğunu söyleyebilirim. Çünkü belli başlı konularda yetenekli olan ve yeteneğini kullanabileceği şekilde maddi durumu iyi olan bir ailede büyüyen karakterimiz, hayatı boyunca bu konularda bazı şeyler yapsa da hayatı daha çok boş ve anlamsız bir şekilde geçirmeyi tercih etmiş. Hayır demeyi beceremeyen, insanlara kendisinin komik yanını göstererek yapmacık bir karaktere bürünen bir insanın hikayesi...
Okuduğumda daha çok durumuna üzüldüğüm bir karakter oldu. Yapabileceği, başarabileceği şeyler varken çabasızlığı getirdi belki de kendi sonunu. Oğuz Atay'ın 'Tutunamayanlar' ve Yusuf Atılgan'ın 'Aylak Adam' kitaplarındaki karakterleri anımsattı bana. Onlar gibi hayatta bir amaç bulamamış ve yaşamı gereksiz gören birisi. Yine de hayat gerçekten yaşanmaya ve çabalamaya değer diye düşünüyorum. Madem ki dünyaya geldik ve yaşıyoruz, o halde elimiz boş gitmeyelim değil mi? :)
Yolculuklarda okuyarak size yol arkadaşlığı yapabilecek bir kitap. Hayatı anlamsız bulan birinin yorumuyla belki de hayatı anlamlandırmaya sebep olur. Kim bilir? Keyifli okumalar.
İnsanlığımı Yitirirken, 
Osamu Dazai
