Nurullah Ataç hiç uçurtma uçurtmamış çocukluğunda. Annesi bırakmazmış. Günah dermiş. Beştaş da oynatmazmış.
Annesi öldüğünde üzülmüş ama uçurtma uçurabileceğini düşünerek bir bakıma sevinmiş. Bir gün kocaman bir uçurtma yapmışlar. "Bugün de gözümün önüne geliyor ne güzel şeydi. Havalandı, havalandı, sallandı gökler de." Sonra babası duymuş. "Annen uçurtma uçurmanı istemezdi, uçuramazsın." demiş.
Yazar bir gün diyor karışan kalmadı ama ben de uçurtma uçuracak yaşı geçtim.
