Yüzünü ufkuma tut çocuğum
Ben buradan gideceğim
Yüreğim kaldırmıyor artık bu yükü
Evler ağırlığımı taşımıyor
Yılların ağından toplayıp düşlerimi
Ömrümü bir su gibi yollara dökeceğim.
Kimseler anlamak istemeyecek biliyorum
Bunalmış bulutların bu sırasız sağanağını
Bir sen varsın güvenebileceğim
Bilen anlayan bağışlayan
Gökyüzü kadar engin
Elini
Ömer b. Abdulaziz hilafet makamına geçince, yeni görevini tebrik etmek için heyetler onu ziyaret etmeye geliyordu. Gelen heyetlerden birisi, grup adına konuş mak üzere küçük bir çocuğu sözcü olarak seçmişti. Halie Ömer, çocuğa:
"Konuşmak için bunlar, yaşça senden daha büyük bi risini bulamadı mı?" diye sordu.
Çocuk:"Ey mü'minlerin emiri! Eğer iş, yaşın büyüklüğünde olsaydı, o zaman şu makamında senden daha yaşlı birisi olurdu. Ey mü'minlerin emiri! Bilmiyor musun, insan iki küçük uzvuyla; dili ve kalbiyle insandır" cevabını verdi.
Sayfa 272Kitabı okudu
yeniden bir çocuğum. düş gören bir çocuk. yalnız bir çocuk. neden büyümeli? istemiyorum. hiçbir zaman istemedim. ama zaman durdu, ben devam ettim. aslında, kimse insanların acıya katlanma gücünü bilemez. tek bilen kendi yüreğimizdir. ve neye yarar?
neye yarar adam? beni işitiyor musun? konuş, adam. öğret bana yeniden, güneşi uyandırmayı. devam etmek, ilerlemek, gelip geçmek zorunluluğunu kabul etmeyi. ilerlemek ve güneşi uyandırmak, güç değil mi adam? yalvarırım, bunu senden son kez istiyorum, yanıt ver; büyük insanlar güneşi nasıl uyandırabilirler? yalnızca bu kez. yanıtını duymadığımdan ıslık çalıyordum, sonra sis içinde şarkı söylemeye koyuldum:
...
Konuş Çocuğum
Sesim yitirdi sevincini
Örselendi dilimin inceliği
Yanlış yüreklere söz düşürmekten.
Sayfa 74Kitabı okudu
Konuş Çocuğum
Yaşamak bu iğdiş göklerde buruşuk
Yağmuru alınmış bir güz bulutu
Al, rüzgârının mavi kanatlarına
Beni ülkene götür çocuğum.
1985
Sayfa 75Kitabı okudu