Bir insan «Köpoğlu» diye söverken, yada «Faşist itleri!», «Faşist köpekler!» diye yazarken, yalnız kendi fantezisinin yoksunluğunu, aşırı kurumluluğunu göstermekten başka bişey yapmış olmaz. Hiçbir zaman hiçbir köpek —hatta faşistlerin terbiye ettikleri bile— Hitlercilerin canavarlıkta vardıkları yere varamamışlardır. Köpekler konuşabilselerdi, aralarında konuşurlarken kendi cinslerinin kötülerini cellatlık eden insanlarla bir tutar, yani böylelerine «İnsanoğlu insan!» derlerdi.
“Daha 8 yaşında falandım. Babam gözümün önünde anama bir yumruk vurunca kendimi dışarı attım. Etrafıma baktım tavuklar, köpekler, koçlar, sığırlar… Hiçbir hayvanın erkeği dişisine kuvvetini denemiyor. O zaman dedim ki dişisine vuran erkeğe hayvan bile demek yanlış. Hayvana haksızlık.”
/Yedi Numara