Jose Saramago'nun Üslubu çok sıra dışı hele hele konular arasındaki geçişi beyin yakıcı diyebilirim. Bu okuduğum ikinci kitabı, ilki ;Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş'tu Körlük, görenlerin zihninde olumsuz tepkiler uyandıran bir kelime, görenler için görmek vaz geçilmez bir duyu organı; insan tat alma, koku alma gibi duyularından görmek lehine vazz geçebilir.
Bir anda kör olduğunuzu hayal edin, bitmedi yavaş yavaş çevrenizdeki herkesin kör olduğunu hayal edin. Hayal etmesi bile dehşet verici...Bildiğimiz insanlık tarihi görmek gibi muazzam bir duyu organı ile günümüze gelmişken, herkesin bir anda kör olduğu bir dünya hayal etmek, ilk günlerde herkes korkar şaşırır ve şu soruyu sorarız neden neden?? Cevap yok. Sonra hayatta kalma güdüsü ağır basar herşeye rağmen hayatta kalmak, ne pahasına olursa olsun işte kendini modern insan kılıfında saklamış olan yıkıcı insan saklandığı yerden çıkar ve akla ziyan kötülükler yapmaya başlayacaktır. Kitapta yapılan kötülüklere ee bu kadar da olmaz diyeceğiniz bölümler var. Ve nihayet körlük salgını biter herkes tekrar görmeye başlar, peki ya yaşanmışlıklar ne olacak, herkes kör olurken bir şekilde görmeye devam eden doktorun karısının gördükleri ne olacak...
Acaba hiç kimse kör olmamış da yaşananlara herkesin baktığı pencereden bakamayan bu kadın aslında kör, geri kalanlarda gören miydi?
