Koray Yersüren

Geçmişe bakmak bazen iyi hissettirirmiş insana.
Olmak istediği şeyi değil de,olduğu şeyi düşünmesi gerekirmiş.
Yapacaklarını değil, yaptıklarını düşünüp,onlardan ders çıkarmalıymış insan.

Kim ne söylerse söylesin,yüreğe bir kere dokundu mu cümleler,bir kez hissettirdi mi sevgi kendini insana,bir kez göğüs kafesinin içindeki kalbin atış hızı değişti mi,göz de farklı bakıyor,kalp de farklı atıyor.

"Bir yürek.
Camdan.
Arkası ile önü aynı.
Şeffaf.
Ruh gibi.
Üzgün,
Ama uykulu.
Yürek,
Stabil.
Duygu durumu,
Yoğun.
Hayaller,
Yerindeler.
Kendine güven,
Neredeyse kalmadı.
Umut,
Hala var."

"En büyük kötülüğü de aynada gördüğümüze yaptık. Aynadakinin ne istediğini hiç önemsemedik."

"Kalbin aslında lacivert. Ama seni anlamak için siyahına inmek gerek."

"Biraz mavidir, biraz siyah... Biraz özlemin, biraz karanlığın rengidir. Bazen siyahı nefret kokar, bazen mavinin açıklığı nefretten sevgi yaratır. Çoğu zaman araftadır. Kararsızdır işte. Hangi renk olacağına karar verememiş, siyahın sonsuzluğunun çekiciliğne kendini kaptırmışken, mavinin dayanılmaz cazibesini de arzulamıştır. Bu sebeple, arada kalmıştır. Siyah ve mavinin arasında arafta bir başınadır. Biraz ben, biraz sen gibi..."