Ürkek bakışlarında kaybolan umutlarım vardı
Avuç içlerimin sıcaklığında sarsılan hüzünlerim sonra
Kül dedim kordum
Gel dedim utançtım
Sus dedim uslanmadım
Ben İstanbul'a değil
Sana ıslandım
Işte ben böyleyim
Hani bir efsane roman yazılacakken
İlk satırından sonra ölür ya yazar
Doğmamış bilmem kaç kelimesi
Yetim kalan o noktasız cümle
Babil'in yanan asma bahçeleri
Bu kanlı gece benim içimde