Zamana bırakmamalı aşkı çünkü zamandır aşkın en büyük düşmanı... Beni zamana bırakma, bu korkak kalbim sana emanet lütfen onu kırma.
Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
Bir fotoğraf karesinde unutulmalıydık. İşte hep o zaman mutlu kalırdık...
Tarifi mümkün değildir bazı şeylerin,
yaşamalı insan, korkak kalbine inat yaşamalı.
Bütün hikâyeler tek kişiliktir, içine aşk karışana kadar...
Mutluyum çünkü sahip olduklarımın hiçbiri benim değil.
Ben seni babasından azar işittiği sırada halının desenini inceleyen ve dünyayı oraya sığdıran bir çocuğun gözlerindeki düşünce ile seviyorum.
Hiçbir gerçek hayal ettiğinden daha güzel değildir.
O kadar gülüş arasından seninkini seçmişim. Bence bu davranışım ödüllendirilmeli..
Hepimiz her istediğimizi yapmakta özgürüz ve her özgürlüğün bir bedeli vardır...