Zaman makinesi olsaydı ve kendi gençliğime, mesela 17 yaşıma, dönseydim, kendime şunları söylerdim;
papatyakokulummm:
“En önemli şey aşk. Onu doya doya yaşa bu bir.
Ne yapmayı sevdiğini bul. ve sonra o sevdiğin şeyi yapabiliyor musun ona bak. Yapamıyorsan, boşuna enerjini tüketme, yapabilenler yapsın. Yapıyorsan, dünyanın en şanslı insanlarından
Bazen sanki karşısında biri varmış gibi konuşup, çok değişik bir ses tonuyla gülüyordu. Zaman zaman birden öfkeyle bir bağırıyordu ki, neye uğradığımızı şaşırıyorduk. Ben de de panik atak başlamıştı. Yerinden kıpırdarsa, ben aniden çok korkuyordum. Yanımda bir başkası yükses sesle konuşsa, öksürse çok korkuyordum. O sinirlenince elim ayağıma
"Git buradan evlat. Oku, dünyayı tanı. Hiçbir şeyden korkma. Her türlü ön yarğıdan uzak dur. Hiçbir şeyi aşırı yüceltme gözünde. Hor da görme. Her şeyi araştır. Cesur ol. Artık ögrenecek birşey kalmadığına kanaat getirince buraya geri dön. Ben burada olmayabirim. Ama halkım burada olacak. Seni bağırılarına basacaklarını biliyorum. İşte bu mertebeye ulaştığında Araf'ın da zirvesine çıkmış olacaksın."
Sayfa 447 - KoridorKitabı okudu
Can Bonomo
A Rh ve Pürtelaş
Bir yol buldum sana.
Kolayca büyü diye.
Önce emekle
Ve sonra yürü diye.
Biz alışmışız seninle sevişmeye telaşla.
Tenimizle, bedenimizle, kanımızdaki Rh’la.
Zaman makinası olsaydı ve kendi gençliğime, mesela 17 yaşıma dönseydim kendime şunları söylerdim;
En önemli şey aşk! onu doya doya yaşa, bu bir...
Ne yapmayı sevdiğini bul ve sonra o sevdiğin şeyi yapabiliyor musun ona bak. Yapamıyorsan boşuna enerjini tüketme, yapabilenler yapsın.
Yapıyorsan, dünyanın en şanslı insanlarından birisin dilini
