Korkmak

-Allah’tan korkmak istemiyorum , onu sevmek istiyorum!
-hem sev, hem kork! Sevdiğin kadar kork, korktuğun kadar sev! Âlemde sevgiden büyük korkumu olur?... Asıl sevilenden korkulur!

«Korkmak ayıp değil ki? Can taşıyan herkesin sadakasıdır korku.»

Ölümü, ölenleri, yiyerek, durmadan yiyerek, hep
yemeyi düşünerek unutuyorlar. Ama ertesi gün yine
hatırlıyorlar ölümü ve oklavalara saldırıyorlar. Ölü
evlerindeki yiyeceğin bolluğuna bakıp bakıp çocuklar, keşke şu bütün gün yatakta inleyen kurumuş ninemiz de ölse diye düşünüyorlar.
Bu mahalledekiler korkmak ve ölmek istemiyorlar
artık.
Üç-beş yıla kalmaz, korkmayacaklar, ama ölecekler.

muhtaç duruma düşmekten korkmak, muhtaçlık değil midir? ve kuyunuz suyla doluyken susuz kalma korkusu değil midir, giderilmeyen susuzluk?

- Ne anlatıyordum? Evet geri çekilmeye başlamıştık. Hakçası, 1918 yılı Eylül ayına kadar savaşlarda hiç sıkıntı görmedim ben! -Cigarasından derin derin çekti-: “Zorluklardan kaçtım” denemez. Sıkıntıları başkalarının sırtına da yüklemeyi düşünmedim. Arkadaşlar korkak olmadığımı bilirler. Ölümden korkmaz değildim. Ölüm tehlikesiyle karşı karşıyayken korkmak aklıma gelmez! –Gülümsedi-: Tehlike atladıktan sonra korkarım adamakıllı...
Cemil, orduda böylelerini çok görmüştü. Bunlar, tutacakları işi yanlış seçmiş dalgın adamlardı. “Beceriksizlikleri insana acıma vermez. Çetin yerlerde bunları savunma zorluğu da duymazsınız. Bunlar orduların içinde tek başlarına yaşayan insanlardır. Sırasında, yorgunluğa, yoksullukların her çeşidine, en dayanıklı görünenlerden daha iyi davranırlar. Bir şeye dayandıklarının farkında bile olmadan... Bunları ölüm hiç şaşırtmaz. Dalgınlıkları içinde alır. Şaşırtmaları için, daha doğrusu kendilerine acımaları için, öldükten sonra, daha birkaç dakika yaşamaları lâzım gelir!”

"Ne ölümden korkmak ayıp,
ne de düşünmek ölümü."