Korku kimi zaman topuklarımıza kanat takar, kimi zaman da ayaklarımızı yere çiviler, İmparator Theophilus’un başına geldiği gibi: Agarenlere karşı yitirdiği bir savaşta şaşkınlıktan donakalıp bir türlü kaçamıyormuş; sonunda ordu komutanlarından biri gelip derin bir uykudan uyandırır gibi sarsmış onu: “Ardımdan gelmezseniz,” demiş “öldürürüm sizi; çünkü canınızı yitirmeniz, esir düşüp İmparatorluğu yitirmenizden daha iyidir.”
Schiffer hiç konuşmuyor, korku içinde yasıyordu.
Bu paylasim icin Kusura bakmayin:)
Elbette, babamin bana yaptiklarinin yanlis oldugunu anlamayacak kadar kucuktum. Babamin bogucu cinsel tacizini ev yasantimin normal ve dogal bir parcasi olarak kabul etmis ve sapikliklarini doyurmak icin aci ve bogulmaya karsi bir kisilik bölünmesi yaratmistim. Bu yuzden cocukken babamin tacizi karsisinda kisiligim cözülmüstü. Cinsel tacizini hicbir sekilde hatirlayamiyordum, sadece p******* gordugumde ve hissettigimde aklima geliyordu. Sartlanmis tepkim olan korku basliyor, onceden ayni travmayi yasamis olan beynimin bölümüne gelip cokuyordu. Tacizi ve bununla nasil basa cikmam gerektigini hatirliyordum. Beynimin bu kismi kendi kisiligini yaratti -bu kisilik babama aitti- sonradan da, ilerideki sayfalarda ayrintilariyla aciklanacagi gibi, ABD hükümetine kiralayip satti.
Sayfa 81
