Morg katına iniyoruz. Soğuk. Karanlık. Besbelli, çocuk gülüşü değmemiş buraya.
Sayfa 47Kitabı okudu
En nihayetinde dünya baştan aşağı rutubetti ve günü geldiğinde hepimizi altına alacaktı. Bir tek acılarımız ayakta kalacaktı.
Sayfa 36Kitabı okudu
“İnsan nefret ettiği yoldan en az bir kez geçer, tabii bu geriye dönüş de olabilir” demiştin.
Sayfa 35Kitabı okudu
İstanbul eskiden yedi tepe, üç delikanlı, bir pamuk yüzlü güzelden oluşurdu. Her köşe başına mangal yürekli bir devrimci ile bağrı su gibi bir ülkücü düşerdi.
Sayfa 27Kitabı okudu
Bu yabanda olmadıysa, başka ellerde de mi olmaz?
Seni ararken
yirmi iki yaz
geçirdim
Güneşlikleri çekilmiş pencerelerinize baktım. Ellerimi kanattım. Acının yönünü değiştirebilirsem belki daha çabuk atlatırdım yaşadıklarımı.
Ah Ezo!
Sen gülümsüyordun
ve ben
gamzelerini yemek istiyordum.
Hatta
buz kesiği ellerimi bile
unutuyordum.
Sızlasın, bırak dindirme. Sızlıyorsa iyileşiyordur.
Sesi nefesime küskün. Nefesi tenimi görmüyor. Dünyanın bütün palavralarına inanıp onu arıyorum. Kayboluyorum.
Arka Sokaktı, Serindi, Tenhaydı, Ankara’da Geceydi!
Bir ilk kitap bu elimde tuttuğum, ilk kitaplar bende hep heyecan uyandırır. Yeni bir şehri keşfetmek gibi, hep gittiğin o kafede yepyeni bir tatlı denemek gibi… Öykü severler için oldukça lezzetli ve keyifli bir ilk kitap olmuş.
Öykülerin ana başlıklar altında sınıflandırılması ve yer yer bazı öykülerin birbiri ile bağlantılı olması, okuyucuda merak uyandırıyor ve kitaba dair ilgiyi canlı tutuyor. Okurken bu bağlantıyı farkettiğimde, acaba diğer okuduklarımda da bağlantı vardı da ben mi atladım diye merak edip, kitabı baştan okudum. Çok sevdiğim öyküler oldu. Bir kaç öykünün tam olarak ne anlatmak istediğini de anlamlandıramadım. Keşke yazarlar ile karşılıklı oturup bu soru işaretlerini ortadan kaldırabilsek :)) Her şeye rağmen keyifli bir kaç saat geçirmeme vesile oldu ve yazarın diğer öykü kitabını okunacaklar listeme şimdiden ekledim bile! Öykü okumayı ve ilk kitapları keşfetmeyi sevenler için keyifli bir deneyim olacak.
Korku Yokuş Aşağıydı 
Anıl Mert Özsoy 
1000Kitap
Göğsünü aç korkuya. Ancak o zaman uçabilirsin.
Yıkık dökük bir şehirde neyi seveceğini bilememişti. Ölümden beter günlere, beter öfkelere kilit kırmıştı. Buruk kanatlarla havalanmaya çalışan umudunun yere çakılışına kimse şahit olsun istemiyordu.
"Öğretmenim" diyor, "ben büyünce fotoğraf olmak istiyorum."