“Çoğu kez ana caddeden akan bir trafikte seyretmek yerine ara sokaklarda dolaşıyor, bacası tüten fakir ama mutlu aile evlerindense bir aile bile barındıramayan evlerin odalarına sızıyor.”
Dogan kitap
"Parasızlığın topukları nasır bağlamış, üstüne basılmıyor."
Sayfa 15Kitabı okudu
"Gözyaşların yokuş aşağı gözlerinden süzülmüştü."
Sayfa 24Kitabı okudu
"Unutma Asya, dert ayakta tutardı. Seni büker ama kıramazdı."
Sayfa 38Kitabı okudu
"İnsan kanarken kendine şahit aramaz. Kendine bakmak istemez."
Sayfa 35Kitabı okudu
"İçime kökünden sökülmüş bir ağacın öfkesi oturmuştu."
Sayfa 50Kitabı okudu
Annemse ruhunu öldürmüştü o yaz.
Sayfa 71Kitabı okudu
Deniz tuzsuz ve dalgasızdı. Deniz kadar yalnızdım.
Sayfa 71Kitabı okudu
O yaz bütün belalar üstümdeydi ve ben çok güçlüydüm. O kadar güçlüydüm ki seni bile unutabilirdim.
Ne
seni
unutabildim,
ne de
tezgahı toplayabildim.
Sayfa 72Kitabı okudu
Hiç boşluk bırakmadan yaladım hayatı, tükürdüğümü asla!
İnsan nefret ettiği yoldan en az bir kez geçer.
sen söylemiştin: "İlk cinayetin öldürdüğü ruhundur ve kan yoktur."
Herkesin derdi kendini didikliyor.