Sızlasın, bırak dindirme. Sızlıyorsa iyileşiyordur.
Güneşlikleri çekilmiş pencerelerinize baktım. Ellerimi kanattım. Acının yönünü değiştirebilirsem belki daha çabuk atlatırdım yaşadıklarımı.
Sesi nefesime küskün. Nefesi tenimi görmüyor. Dünyanın bütün palavralarına inanıp onu arıyorum. Kayboluyorum.
Ah Ezo!
Sen gülümsüyordun
ve ben
gamzelerini yemek istiyordum.
Hatta
buz kesiği ellerimi bile
unutuyordum.
Bu yabanda olmadıysa, başka ellerde de mi olmaz?
Seni ararken
yirmi iki yaz
geçirdim
"Öğretmenim" diyor, "ben büyünce fotoğraf olmak istiyorum."
Arka Sokaktı, Serindi, Tenhaydı, Ankara’da Geceydi!
Bir ilk kitap bu elimde tuttuğum, ilk kitaplar bende hep heyecan uyandırır. Yeni bir şehri keşfetmek gibi, hep gittiğin o kafede yepyeni bir tatlı denemek gibi… Öykü severler için oldukça lezzetli ve keyifli bir ilk kitap olmuş.
Öykülerin ana başlıklar altında sınıflandırılması ve yer yer bazı öykülerin birbiri ile bağlantılı olması, okuyucuda merak uyandırıyor ve kitaba dair ilgiyi canlı tutuyor. Okurken bu bağlantıyı farkettiğimde, acaba diğer okuduklarımda da bağlantı vardı da ben mi atladım diye merak edip, kitabı baştan okudum. Çok sevdiğim öyküler oldu. Bir kaç öykünün tam olarak ne anlatmak istediğini de anlamlandıramadım. Keşke yazarlar ile karşılıklı oturup bu soru işaretlerini ortadan kaldırabilsek :)) Her şeye rağmen keyifli bir kaç saat geçirmeme vesile oldu ve yazarın diğer öykü kitabını okunacaklar listeme şimdiden ekledim bile! Öykü okumayı ve ilk kitapları keşfetmeyi sevenler için keyifli bir deneyim olacak.
Korku Yokuş Aşağıydı 
Anıl Mert Özsoy 
1000Kitap
Deniz tuzsuz ve dalgasızdı. Deniz kadar yalnızdım.
Sayfa 71Kitabı okudu
İnsan nefret ettiği yoldan en az bir kez geçer.
Herkesin derdi kendini didikliyor.
sen söylemiştin: "İlk cinayetin öldürdüğü ruhundur ve kan yoktur."