Hiç değişmeyen bir başka şey de, bazılarının mutsuzluğunun başkalarının mutluluğu oluşudur, bunu dünyanın kuruluşundan bu yana art arda gelen tüm kuşaklar çok iyi bilir.
Yaşamda her şeyin göreceli olduğunu unutmayalım.
Sayfa 215
Kör bir adama önce yardım edip sonra arabasını çalmak ile şımarık bir ihtiyarla ilgilenirken, lafı ağzının içinde geveleyip onun mirasına göz dikmek arasında çok da büyük bir fark yoktur.
Sayfa 23 - CanKitabı okuyor
Karısı içeri giriyordu, sinirliydi, altüst olmuştu. Seni korumasına alan o aziz, o iyi yürekli kişi arabamızı alıp gitmiş. Olamaz, arabayı görememişsindir. Neden göremeyecekmişim, gözlerim iyi görüyor benim, bu son sözler ağzından istemeden çıktı.
Sayfa 18 - CanKitabı okuyor
Gözleri kör olan benim, sen değilsin, bunun ne demek olduğunu anlayamazsın, Doktor seni iyileştirecek, göreceksin, Göreceğim.
Sayfa 17 - CanKitabı okuyor
“Umudun tükendiği bir dünyada yaşamak, işte bu da körlüktür”
Sayfa 207Kitabı okuyor
dünya tüm anlamını yitirmişse gözyaşlarının ne anlamı kalırdı ki...
Asıl körlük umudunun tükendiği bu dünyada yaşamaktı.
Kuşkusuz, zayıflığımızı belli etmek istemediğimizde, iyiyim, deyip geçiştiririz ya ...
Hatta ölecek durumda olsak bile iyiyim deriz.
“…basit bir kadındı, kendi iyiliği için bile olsa yalan söylemeyi beceremiyordu.”
İşte bu hamurdan yapılmışız, yarısı Kayıtsızlık, yarısı Fenalık.
Sayfa 39
Eğer tümüyle insanca yaşayamaz durumdaysak, en azından tümüyle hayvanca yaşamamak için elimizden ne gelirse yapmalıyız.
Sayfa 118Kitabı okuyor
