мα∂αℓуσиυи ι¢ι
Açıkcası yazarı Kırmızı Oda ile tanımıştım. Hiç kaçırmadan, heyecanla izlemiştim ama kitabını okumak kısmet olmamıştı bu zamana kadar. Eh sonunda tanıştım ve sevildiği kadar varmış dedim. Böyle bir anlatım beklemiyordum.
İzlemesi kolay ama okuması ağır, anlatımı güç hikayelerin akıcı dilde olması şaşırttı beni. Zaten hıkayeler psikolojik rahatsızlığı olan insanlar olunca soluksuz okudum. İçindeki hikayelerin bazılarını Kırmızı Oda dizisinden hatırladım, sonra bir hikaye Masumlar Apartmanı dizisiydi ama tabı dizilerle arasında baya fark var onu söyleyim. Her zaman kitaplar daha şeffaftır benim için.
Birbirinden farklı hastaların süreçlerini, öncelerini ve sonralarını okuyoruz, hepsi çok etkileyici ve üzücüydü. İzlerken Rezzan adlı hastanın hikayesi çok etkilemişti okurken de öyle oldu.
Birde Binbir Gece Masalı hikayesinde ya kim bu insanlar deyip durdum. Hikayeler gerçek hastaların süreci olunca çok heyecanla okudum bir de yazarın her hasta da psikolojik analizleri var o kısımlar ayrı güzeldi. Öyle tahlilleri seviyorum.
Bir de okudukca kendine yapmaman ve yapman gereken şeyleri analiz ediyor insan, zira bazı şeyler insanda yıkıma neden oluyor, saglıklı, zeki, başarılı bir birey ufak sandığımız travmadan karanlığa gömülebiliyor.
En iyisi biz kendimize iyi bakalım, önce ben diyelim, ben iyi olursam çevrem iyi olur, iyi olursam çevreme faydam dokunur, kendine bak, kendini koru, kendini çok sev...
Valla ben hiç ummadığım şekilde mutlu bitirdim kitabı, sevdim ve okumayanlara tavsiye ederim.
Sevgiyle ve kitapla kalın
#
Aleksandr Puşkin ise yaşadığı dönemin edebiyat
