Yasin Suresi20 -21 ayetler
Benim kahramanım O adam şehrin öte ucundan kan ter içinde koşturup gelen adam .Kavmi elçileri yalanladığında ,uğursuzlukla itham ettiğinde ,zarar vermeye hazırlandığında koşarak gelen adam, benim kahramanım. O adam bizim Şehrimize de koşarak gelse diyorum bazen. Gelse ve yanımıza otursa. bize hayatı anlatsa, iyilikten söz etse, gökyüzünden gelen Kutlu sözleri hatırlatsa sabırla. O adam bizim Şehrimize de gelse. Bütün kirlerinden arındır sa bizi. Rahmanı anlatsa .Bizden hiçbir karşılık beklemeyen mübarek Elçiyi ve dostlarını. Haydar 'ı Kerrar 'ın renklerini Sıddık'ın geniş yüreğini, Hattab'ın oğlunun adaletini ve zinnureyn in utanma duygusunu. Koşarak gelse. Biz tükenmeden ruhumuzu tüketmeden önce gelse.
Benim kahramanım o adam. Şehrin öte ucundan kan ter içinde koşup gelen adam. Kavmi elçileri yalanladığında, uğursuzlukla itham ettiğinde, zarar vermeye hazırlandığında koşarak gelen adam benim kahramanım.
Sayfa 10Kitabı okudu
Benim kahramanım o adam. Şehrin öte ucundan kan ter içinde koşturup gelen adam. Kavmi elçileri yalanladığında, uğursuzlukla itham ettiğinde, zarar vermeye hazırlandığında koşarak gelen adam benim kahramanım.
Can havliyle koşturmasını hayal ediyorum. Elçilere zarar gelmesin diye, hakikate omuz vermek için koşturduğunu hayal ediyorum.
O adam bizim şehrimize de koşarak gelse diyorum bazen. Gelse ve yanımıza otursa. Bize hayatı anlatsa. İyilikten söz etse, gökyüzünden gelen kutlu sözleri hatırlatsa sabırla.
Bir çay ocağında otursak. Hani o oyunsuz olandan, hani o tabureleri olandan, hani o Fatih'te Malta'dakine benzer birinde. Otursak ve onu dinlesek. Terini silse, demli bir çay söylesek ve anlatmaya başlasa.
O adam bizim şehrimize de gelse
Sayfa 13Kitabı okudu
Benim kahramanım o adam. Şehrin öte ucundan kan ter içinde koşturup gelen adam. Kavmi elçileri yalanladığında, uğursuzlukla itham ettiğinde, zarar vermeye hazırlandığında koşarak gelen adam benim kahramanım.
Sayfa 9Kitabı yarım bıraktı
"Şehrin en uzak ucundan bir adam koşarak geldi ve “Ey kavmim!” dedi, “Bu elçilere uyun! Sizden hiçbir karşılık beklemeyen ve kendileri doğru yolda olan bu kimselere uyun!” Yasin Suresi, 20-21
Benim kahramanım o adam. Şehrin öte ucundan kan ter içinde koşturup gelen adam. Kavmi elçileri yalanladığında, uğursuzlukla itham ettiğinde, zarar vermeye hazırlandığında koşarak gelen adam benim kahramanım.
Can havliyle koşturmasını hayal ediyorum. Elçilere zarar gelmesin diye, hakikate omuz vermek için koşturduğunu hayal ediyorum.
O adam bizim şehrimize de koşarak gelse diyorum bazen. Gelse ve yanımıza otursa. Bize hayatı anlatsa. İyilikten söz etse, gökyüzünden gelen kutlu sözleri hatırlatsa sabırla.
Bir çay ocağında otursak. Hani o oyunsuz olandan, hani o tabureleri olandan, hani o Fatih’te Malta’dakine benzer birinde. Otursak ve onu dinlesek. Terini silse, demli bir çay söylesek ve anlatmaya başlasa.
O adam bizim şehrimize de gelse. Bütün kirlerimizden arındırsa bizi. Rahman’ı anlatsa. Bizden hiçbir karşılık beklemeyen mübarek Elçi’yi ve dostlarını. Haydar’ı Kerrar’ın cenklerini, Sıddık’ın geniş yüreğini, Hattab’ın oğlunun adaletini ve Zinnureyn’in utanma duygusunu.
Koşarak gelse. Biz tükenmeden, ruhumuzu tüketmeden önce gelse…