dedim ve kendi köşeme çekildim…
İte dalanmaktansa çalıya dolanmalı.
Sayfa 21 - Nesin YayıneviKitabı okudu
Ben yalnızca huysuz olmayı değil, hiçbir şey olmayı da beceremedim. Ne huysuz ters biri olabildim, ne iyi ne aşağılık, ne dürüst, ne kahraman, ne de bir böcek...
Şimdi köşeme çekildim hiçbir şey olmayı başaramamış, yalnızca bir aptal olabilmiş akıllı biri olduğum için öfkeli bir teselliyle kendimi avutuyorum.
Hayatı yönetemeyeceğimi fark ettiğim anda köşeme çekildim. Hayatımın iplerini dizginlemek kendimi keşfetmek ve bazı şeyleri anlamam için bu gerekliydi. Artık sadece kendi hayatımı yönetmeyi fikirlerimi ve verdiğim kararların arkasında durmak adına bir şeyler yapıyorum. Biriyle anlaşmaya çalışmıyorum beni anlamayan biri için kendimi yıpratmıyorum hırpalamıyorum. En önemlisi de ne biliyor musunuz beni kaybetmekten korkmayan biri için çaba sarf etmiyorum. Çünkü biliyorum kendime saygımı yitirdiğim an karakterimden taviz veririm.
Az kişiyle konuşuyor kaliteli sohbet etmeye çalışıyorum.
Bana kendimi önemsiz hissettiren herkesle arama mesafe koymaktan çekinmiyorum.
Açık konuşmak gerekirse ben bu hayatta birinin sırtına dayanmaktansa yalnız kalmayı tercih ettim.
SİRYA
Günaydınnn
Alacağım kalmadı. Üstelik alacağımı aldığım için değil, almaya tamah etmediğim için kalmadı. Köşeme çekildim, köşemi süslüyorum. Ne güzel köşe.
Karşımdasın işte…
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda
Nazım gibi sevebilmek...
Karşımdasın işte... Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni. Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim. Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim. Tıkandığım o an, elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte, aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim. Ellerim boşlukta, ben darda kaldım. Ellerim buz gibi, ben harda kaldım. Bir senfoni vardı kulağımda çalınan, bitti artık hepsi... Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme. Bakış açım belli oldu yine. Geride kalan, ardından bakar gidenlerin. Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim. Dağlara çarptım her esişimde. Yollara küfrettim her gidişinde. Demiştim sana hatırlarsan: "Önemli olan 'zamana bırakmak' değil, 'zamanla bırakmamak'tır..." Şimdi bana, geçen o zamanın Unutulmaz sancısı kalır. Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim? Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim... 
Nazım Hikmet Ran
Şimdi ise köşeme çekildim.
Bir yandan akıllı insanların bir baltaya sap olamayacaklarını, yaşamda başarılı olanlarınsa aptallar olduğunu düşünerek kendimi avutuyorum.
ben yalnızca huysuz olmayı değil, hiçbir şey olmayı da beceremedim. ne huysuz, ters biri olabildim , ne iyi , ne aşağılık, ne dürüst, ne kahraman, ne de bir böcek... şimdi köşeme çekildim hiç bir şey olmayı başaramamış yalnızca bir aptal olabilmiş akıllı biri (hiçbir şeye yaramayan) olduğum için öfkeli bir teselliyle kendimi avutuyorum.
Sayfa 13Kitabı okudu
Sessizce köşeme çekildim, kitabımı okudum.
Sayfa 73 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Çekildim köşeme, izliyorum dünyayı bir sokak lambası altında. Vazgeçtim artık beklemekten, umutlarım toprak altında.
Ben yalnızca huysuz olmayı değil, herhangi bir şey olmayı da beceremedim: Ne kötü ne iyi, ne alçak ne dürüst, ne bir kahraman ne de bir böcek olabildim. Şimdi kendi köşeme çekildim, boş bir teselliyle avunuyorum: Zeki insanlar hiçbir şey beceremezler, becerenler yalnızca aptallardır.
Sayfa 11 - KoridorKitabı okudu
"paylaşma,,, paylaşma bu sürü toplumuyla paylaşma sakın hiçbir şeyi,,, çekildim köşeme okuyup dururum"
Şimdi köşeme çekildim, hiçbir şey olmayı başaramamış, yalnızca bir aptal olmayı başarmış akıllı biri.
Fyodor Dostoyevski - Yeraltından Notlar
Ben yalnızca huysuz olmayı değil, hiçbir şey olmayı da beceremedim. Ne huysuz, ters biri olabildim, ne iyi, ne aşağılık, ne dürüst, ne kahraman, ne de bir böcek... Şimdi köşeme çekildim, hiçbir şey olmayı başaramamış, yalnızca bir aptal olabilmiş akıllı biri (hiçbir şeye yaramayan) olduğum için öfkeli bir teselliyle kendimi avutuyorum. Evet efendim, on dokuzuncu yüzyılın zeki insanı önce kişiliksiz olmalıdır. Etik yönden de zorunludur öyle olmaya. Kişilikli, faal insan genelde de dar kafalıdır. Kırk yıllık hayatımda vardığım kesin kanaatimdir bu benim.
Sayfa 13 - Can Sanat Yayınları/ 27. basım: Aralık 2019, İstanbul)Kitabı okudu