Annem hep şöyle derdi; 'Hayata devam edebilmek için geçmişi arkada bırakmak gerekir' Benim koşmam da bununla ilgiliydi sanırım. 3 yıl, 2 ay, 14 gün ve 16 saat koştum..
(Forrest Gump)
Sen yazmasan biz napardık be Sait?
Söz vermiştim kendi kendime: Yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da , bir hırstan başka neydi? Burada namuslu insanlar arasında sakin, ölümü bekleyecektim. Hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kağıt aldım. Oturdum. Ada'nın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım.
“Aydınlığa koştum, karanlık çıktı
Her sevgi, her vefa, bir anlık çıktı.”
Abdurrahim Karakoç
Pencere koştum: Kızıl kıyamet!
Dedikleri çıktı, ihtiyar bacı!
Sonsuzluk, elinde bir mavi tülbent,
Ok çekti yukardan, üstüme avcı.
İki Ekmek Bir Süt
Yedi numaralı dairedeki adam, işaret parmağıyla beni gösterip oğluna, dedi ki bir gün kızgınlıkla, “sen kapıcı çocuğuyla mı oynuyorsun?” “Evet” demesini beklerdim arkadaşımın; “yok” dedi, “bir kişi eksik kalmıştık maçta, bunu aldık işte!”
Hep gülümseyen ben, bakakaldım öylece. Tek göz odalı bir kapıcı dairesinde yaşıyorum