❝Lakin defter kapanmıyor… Mazi hiçbir vakit bizi büsbütün terk etmiyor. En umulmadık yerde birden karşımıza çıkıveriyor.❞
Kutlu’nun 1990’da yayımladığı toplumdaki değişimi, sekülerleşmeyi eleştirdiği bu eser, birbirinden farklı gibi görünen fakat aynı noktada birleşen 8 hikayeden oluşuyor. Bu 8 hikayenin hemen hepsinde bahsi geçen karakterin iç sesine kulak veriliyor.
Eserin Satılık Huzur ve Politik-Vizyon bölümlerinde “ 
Ya Tahammül Ya Sefer ”de tanıştığımız idealist genç İlhan ve babasını görüyoruz. Bu durum insana bilmediği bir şehirde tanıdığa rastlamak gibi huzur veriyor.
Genel olarak Kutlu’nun eserlerini seviyorum, onun kaleminden insanlarımızı, yaşadıklarımızı, köylerimizi, kasabalarımızı okumak apayrı bir huzur veriyor. Fakat Kutlu’yu okudukça farkettim ki 90’lı yılların sonlarına doğru yazdığı eserlerden aldığım keyif çok daha fazla. İlk eserleri tam oturmamış, kendini, üslubunu bulamamış hissi veriyor. Tabii ilk okuduğum eserleri 80’lerin sonunda yazdıkları olsaydı yine böyle hisseder miydim bilmiyorum. Fakat şu bir gerçek ki ilk eserle son eser arasında çok büyük farklar var.
90 sayfalık bu eserin okura birçok şeyi sorgulatacağına inanıyorum. Bu sebeple; okuyalım, okutalım diyorum.
