kader
@kozmiklattee
183 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Oysa ateşlerin ya da aşkların ortasında ayakta kalabilmek için nasıl bir güç ve enerji gerekiyordu, bunu anlatmasını isterdim, birinde yenik düşmeye başlayınca öbürüne nasıl sarıldığını, dünyanın üstüne çullandığını gördüğü sırada Dostoyevski, Tolstoy, Fitzgerald okumanın insana ne verdiğini.
Neden bunalımları çözümleyemiyoruz? Neden dost olmadan, erkek-kadın , karı-koca olmaya çabalıyoruz? Sevişmek için ilkin nikah imzası mı atılmalı? Ya da yalnız kalıp, yıllar yılı erkek-kadın özlemiyle kendi kendilerine mi boşalmalılar? Erkekler, kadın resimlerine mi bakıp heyecanlanmalılar? İlk kadını genelevde mi tanimalılar? Karı-kocalar birbirlerinin gövdelerine mal gözüyle mi bakmalı? İnsanın doğal yapısı bu davranışların tümüne aykırı. Bizim insanlarımızın insan sevmesi, insan okşaması çocukluktan engelleniyor. Saptırılıyor. Çarpırılıyor.
Şimdi ben özgürüm. Burada özgürlük sözcüğünü yalnızca kapalı olmamak, kilitlerin ardında bulunmamak anlamında kullanıyorum. Ölümle burun buruna geldim, ama işte özgürüm.
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
120 syf.
·
Puan vermedi
Seni saklayacağım
Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde,
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmiyecek seni.
Yaşayacaksın gözlerimde.
Sen göreceksin, duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı.
Uyuyacak, uyanacaksın.
Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.
Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır.
Harcayacaksın.
Seni yaşayacağım, anlatılmaz.
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.
Bir gün, tam anlatmaya...
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım...
Anlayacaksın.
Ben çiçeklileri
Renklileri
Delileri severim.
Birde delilikleri.
Sevin ağlayabiliyorsan
Unutmanın kardeşidir ağlamak
Uyur uyanır yatağında duyguların
Düşüncenin kucağında hep çocuktur
Ağlamak.
Yalnızlık
Müziğin bile seni dinlemesidir.
Yalnızlık
İnsanin kendine mektup yazması
Ve donup-donup onu okuması
Yalnızlığın da ötesidir.
Yalnızlığa övgü
Mutluluğun gözü kördür.
Yalnızlık sağır.
Ondandır biri tökezleyerek yürür.
Öbürü uykusunda bile bağırır.
Mutluluk yalnız kendisini görür;
Unutur bu yüzden ilkin kendisini.
Yalnızlık kendi tutukluğunda özgür.
Boyuna bekler dönsün diye sesini.
Mutluluk alışır kendisine, ölümden beter;
Borçsuzluğuyla övünür, ama kedisi doğurmaz.
Yalnızlığın gidecek bir yeri yoktur;
Boyuna kapısına döner, açan olmaz.
Mutluluğun mezarları, yalnızlığın heykeli var...
Her ikisinin de saksılarında çiçek.
Biri hep başka bir renkle solar.
Öbürüyse ha açtı, ha açmayacak.
Işıksız bir gölgedir yalnızlık.
Arar bütünlemeye bir başka yalnızlı;
Yazık ki taa kendine dek.
İner dağından dağından.
Bulamaz bir ses, gel deyen, çağıran...
Gözlerine yönelmiş bir ışık.
Gölgesinde kendisi.
Gölgesinde ışıksızlık.
Ben bir ayna idim
Baktılar, baktım.
Gördüler, baktım.
Baktılar gördüm.
Ne düğünler, ne doğumlar.
Ne ölümler gördüm.
En çok yalanlara oldum.
Kırdılar,
Kırıldım artık.
Çiçekler bir şölen yaşamda.
Renklerin en büyük orkestrası..
Dursuz-duraksız çalar her insanda
Sevinci, aldanıyı, ölümü ve yası.
Ama bir de yokluğun ve yüreğin önünde;
Ölüm; ben seni utanç ile titrerken gördüm.
Senden
Seni, senden de yakın, yalnız ben tanıyorum.
Sana, seni en sıcak bir ben anlatıyorum.
Kimse varamaz senin ben kadar yakınına;
Çok zamanlar kendimi sanki sen sanıyorum.
Sana seni anlatsam, anlatırım kendimi.
Sende seni ararken kendimi arıyorum.
Ben sensiz olanlara seni aratıyorum.
Ben sensiz kalanlara seni yaratıyorum.
Seni saklayacağım, seni yazıp-andıkça
Kendimi çoğaltıyor, seni kuşatıyorum.