İnsan duygusal belleğinde kayda geçmiş "anı"ları tekrar tekrar hatırlayarak acı çeker. Bu yüzden de geçmişte yaşar. Geçmiş ya da gelecekte yaşayan kişi de an'a tüm dikkatini veremez. An'ın kendisini ''şimdi ve burada" yaşayamaz.
Beni anlamak isteyenlerin özgür olmalarını, peşimden gelmemelerini, beni kafese koymamalarını istiyorum. Çünkü bu bir din yaratır. İnsanlar tüm korkulardan özgür olmalılar: din korkusu, ölüm korkusu, yaşam korkusu. Gerçek ruhsallık (spiritüellik), güdülmeyen Ben yani mantık ve sevgi uyumudur. Yaşamın kendisi koşulsuz gerçek'tir. Gerçek her birimizin içinde, onu ancak her birimiz yalnız başına, yine kendimiz keşfederiz.
Krishnamurti ...Kendisinin Buda'nın reenkarnasyonu olduğu iddialarını sürekli reddederek, kurumların gerçeği çarpıttıklarını söyledi. Kurumlar vazoya bakıyordu, vazonun içindeki çiçeklere değil.
1895 'te Hindistan' da doğan Krishnamurti, 1908 'de henüz on üş yaşındayken Annie Besant tarafından "keşfedilerek" Lord Maitreya (Dünya Öğretmeni) olarak yetiştirilmek üzere İngiltere'de Teosofi Derneği'nin başına getirildi. Krishnamurti, kendi etrafında büyüyen organizasyonu 1929'da feshederek, kendilerine ille de bir guru arıyorlarsa, bunun kendisi olmayacağını söyledi. Dinsel kurum ve tarikatlara olan güvensizliğini öğretilerinde sürekli dile getirdi. Ona göre gerçek sınırsızdı ve bireyin gerçeği arayışı hiçbir kurum, tarikat ya da dini organizasyon aracılığıyla olamazdı.
Bu dünyayı rezil ettik. Bunda hepimizin katkısı var. Çünkü nasıl yaşanacağını bilemiyoruz.
Ama görüyorsunuz ya bu sorunun kolay , bir çözümü yok. İnsanın kolaylıkla başedemeyeceği bir zorunluluklar mirası var.