Asha yüzüğü dördüncü parmağına takıp baktı. Hem çok güzel bir yüzüktü hem de etrafa bir güç yayıyor gibiydi. Annesinin karanlıktaki sesi gibi bir güç. Ya da Asha’nın korkusunu hafifletmek için, yüzünü avuçlarının içine alışı gibi bir güç.
Her şeyden ötesi, insanların ona dokunmaktan ya da onu sevmekten her zaman korkmadıklarını gösteren bir hatıraydı bu.