Yetiş ey keştibânım büsbütün deryada yangın var;Değil derya yalınız cümle hep sahrada yangın var.
Açıldı bağ-ı vahdet gülleri mest oldu bülbüller;
Zemîn ü âsumân dünyâ ve mâfîhâda yangın var.
Erişti nev-bahâr vakti figâna başladı bülbül;
Değil bülbül yalınız ol gül-i ranâda yangın var.
Kaşınla kirpiğin zülfün beni mest etti ey dilber;
Değil mestane gözler kâmet-i zîbâda yangın var.
Muhabbetden yarattı ol habîbi Hazret-i Mennân;
Değil kim Ol Muhammed Hazret-i Mevlâ´da yangın var.
Şükredenlerden Süheyb, Sabredenlerden Hifa olma yolunda aşka ve sevgiye inanan ve gönül gözüyle aşka bakabilenlerden olabilmek belki... birgün nasip olur.