Cevizlik'teki küçük kilisenin alçacık kulesi. Sıcacık bir yazın son günleri. Moda iskelesine vapurlar daha seyrek uğruyor artık. Çarşı esnafı küçük lambalarını gittikçe daha erken saatlerde yakıyor. Akşam inerken sebzelere serpilen su, yıkanmış taşların buğusuna karışıyor. Her yer deniz. Yakında kış gelecek. Oysa yaz dendi mi hep o: Ada'da, keskin akasya kokusu, Boğaz'da, denizli ıhlamur kokusu, arnavut ciğeri, rakı, balık kokusu. Ev hiçbir şey kokmuyor. Ev, yalnızlık demek. Kış demek.
Kış gecelerinde Kule'sini bulmaya çalışıyor. Yol öyle uzak ki. Ama Cevzilik'teki Kule, her keresinde, çanlarıyla eğilip yanaklarından öpüyor onu.
Sayfa 22Kitabı okudu
Annesi ile eski okul arkadaşı Leyla hanımın konuşmalarını sandık odasından doğru dürüst duyamıyor. Zaten odanın loşluğunda da içlerinde ne olduğunu kestiremediği denkler, bohçalar, sandıklar var. Reçel, turşu kavanozları, küpler. Ayağı kırıldığı için gözden düşmüş bir koltuk, sırı dökülmüş bir konsol aynası, yaz günlerinin bahçe koltukları, Avrupa'dan getirtilme, hiç kullanılmamış bir hamur kesme aleti, bir pasta kalıbı. Taş plaklar: Beethoven'ın 5. Senfonisi, Hafız Burhan'ın Kuş Sesleri, Nazım'ın Salkım Söğüt'ü. Annesiyle Leyla hanım, Fransızca biliyorlar. Biri, leylak rengi keten etek-ceket giyiyorsa, beyaz eldivenliyse, öteki beyaz etek-ceket giyiyor, leylak eldivenli.
Uyum, umrunda değil çocuğun. Hiç olmayacak. Küçük yaşında, bu yerleşik keşmekeşi içine çekerek namaz kılıyor. Kule'sine ikisin de bilmediği yabancı bir dilde seslenmek hoşuna gidiyor.
Günde beş kere, hiç sektirmeden Kule'siyle buluşuyor:
Kıble aslında Kule midir?
Sayfa 19Kitabı okudu
insan yine de direniyor, kendi özünden tiksinir hale gelmek kolay iş değil, biraz oturup düşünelim diye bütün bunları durdurmak ve böylece içinde kalbinin nasıl da kolay attığını duyabilmek istiyor, ancak bu artık mümkün değil. bitmesi artık söz konusu olamaz. bu sonsuz çelik kutu tam bir felaket ve bizler de içinde dönüp duruyoruz, makinelerle ve dünyayla birlikte. hep birlikte! ve asla aynı anda düşmeyen binlerce küçük tekerlek ve dibek tokmakları birbirini ezen sesler çıkarıyorlar hatta bazıları o kadar şiddetli ki çevrelerinde insana biraz olsun iyi gelen bir tür sessizliği bile harekete geçirdikleri oluyor.
Sayfa 238 - Yapı Kredi Yayınları
Eminim onun yalnızca kendine ait küçük bir gök parçası vardır...
Sayfa 378Kitabı okudu
Küçük seçimler, küçük adımlar hayatımızı değiştirir. Yeter ki bir seçim yapmayı bilelim ve kendimizi dört bir yandan esen rüzgarlara veya birilerinin insaflı(!) ellerine bırakmayacak kadar bilinçli hake getirelim. Ne demiş Lao “Binlerce kilometrelik bir yolculuk bile tek bir adımla başlar”
Sayfa 35Kitabı okudu
