Senden sonra gecelerle tanıştım,yıldızlarla konuştum
Denizlerin dalgasına karıştım ,aynalarla bakıştım
Şairlerle yarıştım
Bana sorarsan leyla!
İnsanın üç yüzü vardır
Bırak şairler iki bilsin
Leyla dönecek olsaydı bir gün ,insanlara tanıtsaydım eğer
İnsanın geceyi andıran yüzünü anlayabilirdi belki ,sokakta aşkı uğruna yanan Deniz'leri gören kim varsa
Belki seheri de anlardı ;ruhu, uyumayı yastığın altında unutan şairler mesela
Ama gel gör ki Leyla
Gündüzün orta yerinde güneşe yüzünü dönüp kareler çekecek kadar karanlık olan yüzünü...
Kim bilebilir ki Leyla??
Sen mesela , ne anlıyorsun ki bu hayattan? yaşamaya değer bulduğun bir şeyi şahsiyetinde zerresini bile göremediğinde , ölümün asıl anlamını idrak etmeye başlıyacaksın, geç kalma kirlenmiş bakışlı Leyla
Bu durakta otobüsler de bekaya müheyya
Az mı bekledik, durakların kulaklarımızda zonklayan kuru soğuğunda
Arkana bak Leyla ben hâlâ o duraktayım
Merak etme, gösteri az kaldı , hacivat da öldü , karagöz desen zaten ruhu çekilmiş beyaz bir gölgeye benziyor
Merak ediyorum Leyla
Ruhunun küçük ve değersiz odasına benden sonra kimin fermanını yazdın
Yapma artık bunu siyah bakışlı Leyla
İnsanlar bahara meftun ,güneşe aşık doğuyor bu hayata ,herkesin benim gibi çöplüklerle dolu kaldırımları yok, yeter artık bakışlarını pembe sevgilerle sattığın