John Windham’ın okuduğum ilk kitabı.Zamanının çok ötesinde bir kurgu.Hikayde hiç kör nokta yok,bütün taşlar yerli yerinde.Çok akıcı ve yalın bir dille yazılmış.Muhteşem bir kitap.Aynı zamanda toplumsal sorgulamalarda da çok başarılı. Kadının toplumdaki varlığı,toplumsal tepkiler,anarşi,inançların halk üzerindeki uyuşturucu etkisi gibi çok ciddi konularda tarafsız sorgulamalar yapıyor ki sonunda kararı okura bırakıyor.Ben olsaydım ne yapardım ? sorusunu kendinize sık sık soruyorsunuz.Ve ister istemez kendinize seçenekler sunuyorsunuz çünkü toplumsal kriz anlarında doğru asla tek değildir.Bakış açınıza göre birden fazla doğru çıkabilir.Aynı zamanda bilginin tek başına güç olmadığı konusunda da ısrarlı bir tavır var.Yazara göre asıl güç : Mevcut bilgiyi kullanabilme yeteneği.Pek de haksız sayılmaz.Kitaptan bir örnekle savını desteklemek gerekirse: ’Ansiklopediler de bilgi dolu ama onlarla hiçbir şey yapılamaz.Gerçekleri ezberlemekte çok üstün olan ama o gerçekleri kullanma yeteneğinden yoksun kalan insanlar olduğunu hepimiz biliyoruz.’s:219.
Kitapta hayran olduğum başka bir konu da karakterlerin duruşu.Bay Zellaby köyün önde gelen adamlarından ve oldukça birikimli bir yazar.Açıkcası okurken gözümde Antony Hopkins canlandı.Bayan Zellaby zamanının çok ötesinde aydın bir kadın ve eşiyle fikir alışverişleri son derece hoş ve kıskanılası.Kitapta kadına saygılı olan tavır kadın karakterlerin analizleriyle öne çıkıyor.Çok çok beğendim.
Ez cümle , bu kitabı okuyun.Kendinize bir hafta sonu hediye edin ve bu kitapla geçirin.pişman olmayacaksınız.
