Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.17
Türklerin Yabancısı Olmadığı Bir Tarikat
Çocuk çığlıkları... Sesler... Katedralde işlenen bir cinayetin kökenini araştırırken elde edilen çarpıcı bilgiler... Şili’deki işkencelerle bağlantılı cinayetler serisi... Fransa topraklarında kimsenin dokunamadığı bir Vatikan: Koloni. Ve kendilerini Koloni’yi işgal etmeye adamış iki polis... Jean Christophe Grangé sürprizlerle, şaşırtmacalarla
Okuyun, okutturun!
Finlandiya, uzun süre Rusya ve İsveç esaretinde yaşamış bir ülkedir. Toprakları zengin değildir, kendilerine yetecek suları bile neredeyse yoktur. Finlandiya tam bir bataklıklar ülkesidir. Ancak halk kitleleri içinden çıkan bazı aydınlar ve bu aydınların açtığı yoldan giden halk bu bataklıklar ülkesini beyaz zambaklar ülkesine çevirecektir.
Bu
Sarah Prineas “Kül ve Diken / Ash & Bramble”..Bunca tecrübeme rağmen, kitapçıya girdiğimde, sırf ismine ya da şık kapağına kapılıp, çocuk gibi heyecanlanıp, kitap alabiliyorum.Var işte her insan kadar zaafiyetlerim Nitekim @yabanciyayinlari baskısı kitaba otuz beş lirayı mızıldana mızıldana verip, yine adına kapağına kapılıp
8/10 puan verdi
·
Liked
Tevbe: 107-108
‘’Bir de şunlar var ki, zararlı eylemler gerçekleştirmek, inkârcılıklarını pekiştirmek, müminlerin arasına ayrılık sokmak ve daha önce Allah ve resulüne savaş açmış kişi lehine fırsat kollamak üzere bir mescit yapmışlardır. "Amacımız sadece iyi bir şey yapmaktı" diye de yemin edecekler. Allah şahit, onlar kesinkes
Cengiz Aytmatov'un okuduğum ilk kitabı üniversite zamanında hocamızın okuttuğu ve sınava tabii tuttuğu bir kitaptı. Tabi sınava tabii tutulan bir kitap öğrenci psikolojisiyle ne kadar sevilerek okunabilir ki o zamanlarda ben de hiçbir iz bırakmayan bu kitap şuan gerçekten okumaktan çok zevk aldığım ve iyiki tekrar okumuşum dediğim bir kitap oldu.
Kitapta o kadar güzel tasvirler var ve o kadar dolu dolu bir kitap ki .
Öncelikle okurken kitabın bir çocuk gözüyle anlatıldığını görüyoruz .Bu çocuk annesiz ve babasız dedesiyle yaşıyor. Kitapta görünürde çocuğun saf dünyası, hayalleri,çocukça kahramanlıkları anlatılırken aslında kitapta olan her karakterin bir amacı bizlere verdiği alt mesajlar bulunmakta .Kitaptaki baş karakterlerden biri çocuğun dedesi mümin dede.Bu karakter kırgız halkını temsilen inançlı,yardımsever, çalışkan, hiç kimseye karşı gelmeyen biri olarak karşımıza çıkıyor.
Kitaptaki bir diğer karakter ise mümin dedenin damadı Orozkul . Orozkul ise tamamen Rusya'nın Kırgızlara uyguladığı baskıcı rejimi temsilen sürekli insanları aşağılayan,kendisi çalışmayıp altındakileri ezen,sarhoş,dayakçı biridir. (Bir de burda geçen Orozkul adının anlamı Rus'a kul olanmış ve Kırgızlarda böyle bir isim yokmuş .) Orozkul'un çocuğu olmamaktadır ki bununla da Rusların soyunun devam etmeyeceği yansıtılmak istenmiştir.
Kitapta bir diğer dikkat çeken nokta çocuğun bir isminin olmaması çocuk sadece çocuk olarak anlatılıyor.Gerçekten her bir bölümü düşündürücü ve insanı etkileyen bir kitap.
Mutlaka okuyunnn...
Gülümseme
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı bu. Dilini aşırı beğendim böyle okurken hem şiir hem deneme okuyormuşum gibi hissettim .
Güzel betimleme ve edebi sanatları ile mest etti beni.
Ayrıca değindiği konular da aşırı güzel .
Kitabında bulunan "o an " isimli yazısı beni etkiledi. Çünkü orada yazar tam da benim hissettiğim ama dile getiremediğim gerçeklere değinmiş. Evet hepimiz biliriz ölümün bize yakın olduğunu ama hiç birimiz cesaret edemeyiz "ölmeden önce ölünüz " hadisini anlayıp yerine getirmeye.
Ölmeden önce ölmeli ve kendimizi hesaba çekmeliyiz , ne yapıyorum , nereye bu gidiş , ne kadar beni yaratan Allah 'a kul olabiliyorum , Dünya nimetlerinin hoşluğu beni de içine çekip bana ahireti unutturdu mu diye . Bu soruları soruyor yazar bi nevi kendine yazar kendini sorgularken yani ölmeden önce ölürken bende kendi içime dönüp baktım yani bakmaya çalıştım , diyorum ya etkilendimm düşündüm .
Sonra " iri gözlü esmer çocuk " diye bir yazısı da var yazarın . Bu yazısında çocuklara değinmiş hani hep varlığını bildiğimiz ama gözümüzü yumduğumuz çocuklara yani çocukluğunu yaşayamadan bu fani dünyadan ayrılan çocuklara . İçim dağlandı dedimm hepimiz bir umut olsak çocuk olamayan çocuklara yaşasalar onlarda çocukluklarını , büyüseler onlarda.
Ve yazarın da dediği gibi onlar bize gülümsese onların yüzlerindeki tebessüm olsak .
Ama çok geç kalmamalıyız iri gözlü esmer çocuk bu dünyadan göç etmeden yaymalıyız onun masum yüzüne o gülümseyişi .
Olivier isimli bir çocuğun, annesini kaybettikten sonra yaşadıklarını anlatan bir hikaye. Yazarı yakın bir dönemde ölmüş, ölünce de eserleri filan konuşulmaya başlandı tabii ve onun en önemli kitabı olan, otobiyografik ögeler barındırdığı iddia edilen bu kitap da tekrar gündeme geldi, gazetelerin kitap eklerinde, bloglarda filan. Ben de onun
Başlarına gelen trajedilerden sonra ayakta kalma mücadelesi veren dört kardeşin hikayesi.
Abisine takıntılı ( ki bazı noktalarda bu takıntı beni birazcık rahatsız etti,) kız kardeş, onun bakış açısıyla yaşananları okuyoruz. Kitap çok akıcı, sıkmadan okutuyor kendini, yazarın doğa tasvirleri de inanılmaz, kullandığı çocuk ve yetişkin diline hakim ve karakterler gözümüzün önünde bir güzel büyüyor. Tabii kul kuruyor kadar gülüyor. Ben genel olarak sevdim kitabı.
Öncelikle böyle seriyi bizlerle buluşturdukları için İnci Enginün ve Zeynep Kerman'a teşekkür etmek gerekiyor. Halit Ziya'dan Mehmet Rauf'a, Hüseyin Rahmi'den Ahmet Rasim'e, Emine Semiye'den Halide Nusret Zorlutuna'ya kadar birçok yazar; komediden dramaya, olay tarzından durum tarzına kadar birçok çeşitli hikaye barındıran, her okuyanın kendinden bir şeyler bulacağı eser olmuş. Kitabı sipariş ederken hikaye metinlerinin incelemesi olduğunu zannediyordum fakat okumaya başlayınca ilk hikaye örneklerinden Cumhuriyet dönemine kadar yazılmış hikayelerin derlemesi olduğunu gördüm. Ziyanı yok, hem yazar hem de hikaye çeşitliliği açısından oldukça kapsamlı eser okumuş oldum. Hem hikayeciliğimiz hakkında hem de yazarlarımızın yazarlıkları hakkında genel bilgi edinmek için tavsiye niteliğindedir.
Bir noktaya değinmek gerekiyor. Mehmet Rauf, 'Küçük Kumral' adlı hikayesinde "henüz on bir, on iki yaşlarında" (s. 264) çocuğa tutulmuş, "kendimi onun sevgilisi, nişanlısı, zevci görüyordum." (s. 267) diyen birinin hikayesini işliyor. Demek ki bugün olsa mangalda kül bırakılmayan konu, geçmişte edebiyattan sayılıp kimsede rahatsızlık uyandırmıyormuş ve itirazsız/engelsiz yayınlanabiliyormuş. Bir de diğer taraftan bakalım: Oyunla meşgul olması, hayatın tadına varması gereken çocuk geçmişten günümüze kadar, ister yaşlıyla ister kendisi gibi çocukla evlendirilerek hayatının hep bir yönü eksik olarak yetişiyor, beşikte evlendiriliyor, çocuk olmadan yetişkinliğe adım atıyormuş. (çocuk olmadan yetişkin olunur mu/olunmalı mı sorgulamak gerekir)
