"İstesem hiçbir şey bırakmazdım geride. Hepsini yakıp küle dönüştürmek varken... Bıraktıklarımı azımsama sakın! Başkalarından esirgediğimi sana sunuyorum. Gözünü aç ve görmeye çalış..."
Sayfa 179Kitabı okudu
Onu bekleyen en korkunç düş kırıklığı, dört duvar arasında, bir kül tablası deryasında geçen ve alnında bir başka çizgiyi derinleştiren sayısız gün ve gecenin sonundadır. Onca çaba, özveri, çırpınış ve bunalımın sonucunda ortaya çıkan, hiç de umduğu gibi bir köprü ondan dışarıya dış dünyaya ulaşan bir köprü değildir. Yaşam bütün kayıtsızlığı ve alaycılığıyla akıp giderken, o yalnızca gerçeğin korkunç çölünde kişisel bir gözlem kulesi yapmıştır. Çatlak tahtalarından rüzgarlar dolan, sallantılı uğultulu bir kule... Sonuçta, eline kalem alan herkes şu soruyla fazlasıyla boğuşmak zorundadır ;
Gerçeğin ne kadarına DAYANABİLİRİM?
Sayfa 65Kitabı okudu
