'yalnız sana kulluk eder ve yalnız senden yardım isteriz.'
fâtiha 5.
* Sürekli kendini yanlışlayarak ilerleyen , “Bugünün verilerine göre, dün ulaştığımız bilgilerden daha doğru bilgiler biliyoruz, fakat şu an elimizdeki veriler, yarın ulaşacağımız bilgilerden daha yanlış olabilir,” diyen bilimin Kur’an’ı doğrulamasını mı bekleyeceğiz?
* Herkesin kendi yaşadığı çağın gerçekliğini hakikat sandığı bu sınırlı dünyada masal olmayan nedir ki Kur’an’dan başka?
* Tevekkülü eleştiren imanı, çalışmayı eleştiren sünneti terk etmiş sayılır.
Kurtuluşa Eren Müminler
Allah ve Resûlü'ne iman eden kişilere mümin denir. İmanlarının dışa yansıması ibadet ve sosyal hayatta Allah'a kulluk ile olur. Buna göre onların beş temel vasfı vardır;
a. İbadet Bilinci : Namazlarını huşu/saygı içinde güzelce eda ederler, zekâtlarını verirler ve Allah yolunda infak etmeyi severler.
b. Ciddiyet: Faydasız şeyleri terk ederler.
c. Namus Bilinci: Onlar iffetlerini korurlar. Bunun için evlilğin önemli bir kurum olduğuna inanır ve Allah'ın razı olacağı bir yuva kurmaya gayret ederler.
d. Emanet Bilinci: Emanetlere ve ahitlerine sadıktırlar ve ihanet etmezler. Onlar güvenilir insanlardır.
e. İstikrar: Namazlarında ve diğer ibadetlerinde, davranışlarında istikrarlı ve düzenlidirler. (Bk. Muminun 1. 11)
Ehli Tasavvufun Sevmediği Gibi...
Abdünnasır’ın bizzat kendisi, hükümeti, kiralık basını ve müptezel propaganda organları Seyyid Kutub’a ve «YOLDAKİ İŞARETLER» adlı değerli eserine az mı iftira ettiler. Bu eseri «tedhiş kitabı», müellifini de «kindar yazar» olarak ilân etmişlerdi. Acaba şehid Seyyid Kutub, «Yoldaki İşaretler»de ne söylemişti ki kendisi ve kitabı bu şekilde itham ediliyordu? Acaba, «Bu din yalnız Allah’ın ulûhiyetini ve âlemlerin rabbi olduğunu ilan suretiyle, yeryüzünde insana kullara kulluk etmekten ve bu kabilden sayılan hevasına tâbi olmaktan kurtuluşunun genel ilânıdır.»(¹) dediği için mi suçludur? Yoksa, «Biz, insanları, onlardan maddî bir menfaat temin etmek için İslâm’a davet etmiyoruz. Yeryüzünde hâkimiyet de fesat da istemiyoruz. Şahsımız için her hangi bir çıkar temin etme davasında da değiliz. Hesabımızı ve ecrimizi insanlardan alacak da değiliz. Biz ancak insanlığı sevdiğimiz ve iyilik etmek istediğimiz için İslâm’a çağırıyoruz. Her ne kadar eza etseler de, bu böyle... Çünkü İslâm’a davetin sebebi hikmeti ve dâvet edenin iç temayülü budur.»(²) Sözümü suç teşkil ediyor? Ne kin ve ne şiddettir bu!.. îşte bu kendine baş eğmeyen bütün insanlara karşı, Cemal Abdünnasır’ın içini dolduran kindir.
Sayfa 21 - 22 Cağaloğlu Yayınevi / (¹) Yoldaki İşaretler, sayfa 81. (²) Yoldaki İşaretler, 213-214
kalpler de eğer kirli ise onunla ne Cenâb-ı Hakk’a kulluk takdim edilebilir, ne de mahlûkāta ahlâkî güzellikler ikrâm edilebilir. Çünkü hepsi, kalbin kibir, haset, riyâ gibi mânevî kirleriyle mülevves hâle gelir.