...içimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı.
“Ben böyleyim işte!” dedi. “Ben garip bir kadınım. Benimle ahbaplık etmek isterseniz birçok şeylere tahammüle mecbur kalacaksınız..
öyle
Dünyada bana hiçbir şey
bir insanın zorla gülmeye çalışması kadar acı gelmemiştir..
"Bu akşam anladım ki, bir insan bir diğer insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.''
“Göreceksiniz ya, ben dünyadan ziyade kafamın içinde yaşayan bir insanım…”
Sayfa 91 - Maria PuderKitabı okudu