İlkokulun beşinci sınıfındaki öğretmenine benziyordu: yumuşak, genç bir kadın. Sabahları sokaklarda simit sattıktan sonra okula gelen Kürt Muhittin, adını 'Çekirdeksiz' takmıştı. Sınıfın büyüğüydü. Başöğretmen gelmişti bir gün, dövmüştü. 'Anası oğlan doğurmuş, Zebercet hamur yoğurmuş' derdi. Kadının adını yazdı. Ne dersi veriyordu kimbilir; yetişkin erkek öğrenciler nasıl dinlerdi?
Sayfa 28Kitabı okudu
"Kimliği bir sevgiliye ya da eşe benzetiyorum..."
İnsana en büyük kötülük, kendi düşüncesiz kararlarından gelir.
"İnsanlar kendilerini mutsuz edecek hatta hayatlarını karartacak bir şey dahi olsa kendi uydurduklarına inanıyorlar.Bu daha iyi bir gelecekten ümüdini kesmiş insanların inanma ihtiyacıdır."
Sayfa 246Kitabı okudu
Bir şey öğrenmek için çok çalışan, öğrendikten sonraysa eskisinden daha bilge olmadığını gören adamdan uzak durun.
Sayfa 251
Hayatın akışı çok nadiren insanın kendi eline geçer. Ve o anları da insan zaten fark etmeden geçirir. Zayıflığını ise insan ancak kaderin kendisini yendiği zaman fark eder. O zamanda yapacak pek bir şey kalmamıştır.