Evdâle Zeynikê, Güle, Temo, Meyro, Bengîn, Tahar Xan, Turna kuşu...
Kürtlerin, yüce, dengbêjlerin ulu dağı; Sîpane Xelate...
Aşırı bir tarihselliğe girmeden Kürtler hakkında bilgi de vermesi romanı çok daha başka bir konuma getiriyor. Dilini, dengbêjini, stranları, deyişleri, Fırat'ı, Murat'ı, Kürt'ü, Türk'ü, Alevi'yi, Yezidi'yi... Hepsini bir bütün olarak tek bir eserde toplayabilmesi ne büyük bir yazarlık hüneri.
Evdale Zeynike'nin bir gününden büyük bir pencereden büyük, derin, kadim bir ırkın geçmişine götürüyor bizi.
Okunmalı. Şayet ben buraya yazacaklarımı eksik ve anlaşılması güç olarak görüyorum. Ve kendimi bu konuda yetersiz.
Uzun'u bir de kendi dilimden okumayı çok isterim. Dil yoksa bende yokum. İnsan insandır.
İyi okumalar.